آرشیف

——————————————-
صُبـحدم آمد به دِ ل آن ،شــورایمــا ن شما
لرزشی دردل فتاد ،ازجوش کیـــها نِ شما
یاد یارانم ،کُــند این بند ه را جـــــولانه سر
ایخــوشا !طــبع شریف ونظم دیــــوانِ شما
نام نیکت هرکجا،گسترده شد ازشــورعشق
ا ی مُربّی!تشنــــه ام من در بیا بـــا نِ شما
تارسد یک قطره ای،از بحـر فیضِ آنجنا ب
العطش گـــــویان بایستم،تا که بارانِ شمـــا
درکویرداغ و سوزان در رســد جام شراب
میرســـد هم برف و ژاله،زان کُهِستانِ شما
چـون شنیــدم نـــای نَی،از آن لبانِ ِ مُحترم
دل فـــــدای آن نَی و هم آ ن نیستـــانِِ شما
گــــوش مَحرَم با یــدم،تا بشنود شورِ نــــوا
آ ه!چه باشـد روزکی بینم،من گُلستا نِِ شمـا
پرتوی ا فتـــا ده در سر،کَهکَشانم بر گرفت
اخــترم،خـــواهــــم ببینم روی آســمانِ شما
آن ا د ب کآ موخــته ام،از برکتی پیرانِ پیر
این نـــــوا و شور وشر،زآن غُلغُلستانِ شما
شا دی و عشرت بیارد،حُسن نُطق عارفا ن
گوهـــرِ نا بی بدیــدم، اند ران کـــا نِِ شمــا
قلـب پا کان رَه بیا بــد ،در میا نِ دَرّ ه هـــا
آفـــرین بر نُطــفه ات،وآن اصل انسانِِ شما
بُرد ه ای آرامِ ز دِ ل،از نزدِ دِلداران خویش
در دبســتان،و این کهدستان،کا بُلستا نِ شما
میرســد برمن غریو، ازدخمه ای افغا نیا ن
مرحبا !برآن تحَمُّـــــل، وصبرِ دورانِ شما
بس تخّــــلف دیده اید، از ظا لمان تیره دِ ل
میکُــنم تعظــــیمِ تا ن و شیر مـــــردانِِ شما
ایــــدریغــا!حالتی خفقان،وطن را برگرفت
ای بــه قــــرُبا نِ وطن،و سُنبُلــستا نِ شــما
آخ!چه بودی گرنبودی،گریه واشک وفغان
بس زلیخا دیــد می،در یوسُفـِستا نِ شمــــــا
آستا ن کشورم،آ لـــوده گشت با خون خـــلق
سـخت مینا لـــــد دِ لـــــم،وقتِ زمستانِ شما
خودسری های ددان،آه این وطن ویرانه کرد
دل بسوزد هرکُجــا،ا ز وضع نــــــالانِِ شما
حُبِّ خَلقَت ،دردِل ودرجان وپوست وهم جگر
کَی شود پا یما ل ذِ لّــت،ا ینهمــه شاءنِ شما
مُخلصانت هرکُجا و،و جان نثا رت بی عدد
بُـــوی جا نا ن میرسد ،از قلبِ بریــا نِ شما
نُکــــــته های پُرزاُلـــفت،باالیقین صیّا دِ دِل
حـــــبذا!عَــــــزم ِ متین وعَـــهد وپیمانِ شما
برمریضانِ وطن،حرف وکلامت آن دواست
هم تویی حاذِق طبیب،این درد و درمــانِ شما
صاف و بیغش از ریا،و قلبِ پاکت پُروفا ست
خوب مِیدان!در وجــــودت مـُرده شیطانِِ شما
گرچه بس مُشکل بُود اندر رَهَت،با رهروا ن
بل! تُـــرا خوش رهنمــا ،آن درس قُرآنِِ شما
با جها لت در ستیز،و با طها رت در نمــــا ز
ذ ِکـرِحـَقّ (ج)بادا سپر،در هرچه مَــیدانِ شما
هر چه طاغوتیست بعالم،میکُنی تو سرنگون
از هــــمان عِلمُ الیقین و خشمِ طُغــیا نِ شمــا
ریشه ای جهل برکَنی، درمغزهای خـامِ خا م
عِــلم ومنطِق در همه جا ست ،تیغ بُرّانِ شما
سر زمین کشورم! ای سر زمینِ مــرد خیز!
یا د تاریخ است بـعــا لم،غــور با ستــانِ شما
نزد ما،جُـزعِلم ودانش،در حقیقت هیچ نیست
هرچه هست درد ِل نواست و شورنوسانِ شما
تا تو توظیف گشته ای ازبهرخَلق،با صد نیـاز
خدمتت هست بهرآ نا ن و ثـَــقّه بُرها نِ شما
از خُدا خواهم برایت،آنچه خواهی،خود همی
آبِ سرد و لُقمه گرم و با خورش نـــــانِ شما
طول عُمرت را زحقّ خواهم و توفیق از اِله
بر همـه اهـلِ بــُـیوت و نــــور چشــمانِِ شما
بس توحسّاسی دراین پوسیده دهر،غمگین مشو!
طبع شیرین وغزل است هم هما ن خوانِِ شما
شـادم ایـدوستم !،که دارم ایچنین یــارانِ خوب
این دِلـــــم با آن جگــر،دائــم بُــود آ نِ شمــــا
میچــکـــد از دیده خـون ،بر حال اولاد ِوطــن
خـــورده براین قلب(خشنود)، تــیرِ پیکانِ شما
 
———————————————–
عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی)
شهر کییف-
جمهوری اوکرائین
.مورخه 14-11-2010میلادی.