آرشیف

نویسندگان: تییو کولِ  Theo Koele  و نویل فن بیمل Noel van Bemmel  –  8 سپتمبر 2009

دو تن از سربازان  نیروهای هالندی مستقر در افغانستان (ارزگان)  بروزهای  ششم و هفتم سپتمبر 2009 جان خود را در جنگ با طالبان از دست دادند. با این تلفات، شمار نیروهای مقتول هالندی به 21 تن رسید. تییو کولِ Theo Koelé  و دویل فَن بیمل Nöel van Bemmel  گزارشگران  روزنامه ی  " de Volkskrant "روزنامه ی مردم چاپ هالند" گزارش و تحلیلی را در مورد حضور قوای هالند در افغانستان نگاشته اند که اینک برگردان آن را به فارسی تقدیم خوانندگان می کنم.

در مدت یک و نیم روز(6 و7 سپتمبر 2009) بار دوم یک سرباز هالندی در اروزگان کشته شد. مارک لایسَن "Mark Leijsen" جگتورن(سروان یکم) روز دوشنبه در حالی کشته شد که جیپ حامل وی (و همرا هانش)  با یک مین جاسازی شده اصابت کرد.  سه سرباز هالندی دیگر و یک مترجم افغانی  هم زخم برداشتند.  فرمانده نیروهای مسلح پیتر فَن اوم "Peter van Uhm" شب گذشته گفت که  وضعیت آنها وخیم نیست.

ژنرال مذکور "پیتر فَن اوم" تأ کید کرد که مین های جاسازی شده در افغانستان هنوز هم برای نیرو های خارجی و مردم افغانستان  یک تهدید بزرگ شمرده می شود. بمب های خود ساخته شده مکرراً تلفاتی را در میان سربازان  هالندی در  اروزگان در بر داشته است. کِوِن فَن  دِ  رایت "Kevin van de Rijdt"   تکاور (کوماندو ی) 26 ساله روز یکشنبه در یک درگیری با  جنگجویانی که احتمالاً طالبان بودند  کشته شد.

بعد از مأموریت سربازان هالندی در  اروزگان که در سال 2006 آغاز شده بود تا به حال 21 سرباز این کشور جان خود را  از دست داده اند. لایسن جکتورن (سروان یکم)  به یک تیمی مربوط میشد که در تمرین سربازان افغانی چه در مجاور قرارگاه کمپ هلند ( قرارگاه سربازان هلندی در اروزگان) و چه در جریان عملیات  محاربوی فعال بود.  ژنرال فَن اوم گفت : " بخاطر فعالیت مارک لایسن و دیگر کار کنان  این نوع تیم است که سربازان افغانی به سرعت در حال ترقی اند".

لایسن در ناحیه ی ده رشان که به ندرت زیر کنترل نیروهای هالندی است کشته شد. وی در یک عملیات تصفیوی بمنظور "استحکام مواضع و حضور مؤثرنیروها در منطقه " شرکت کرده بود.  نیرو های هالندی در تلاش گسترش  منطقه ی نفوذ خود و سپس کنترول پایدار آن منطقه اند.

مأ موریت نیروهای هالندی در اروزگان در آغاز آن یک موضوع حساسی در هالند بود، بخصوص این پرسش اذهان  مردم را مشغول میساخت که مردم  هالند تا چه حدی می توانند  مرگ سربازان خود را و عدم بازگشت آنها را به خانه های شان  تحمل کنند؟  انتظار رئیس اسبق ستاد وزارت دفاع از مردم هالند  در مورد این مأموریت در آغاز چنین بود: "باور من این است که با کشته شدن 10 عسکر پیامد آن آشکار خواهد شد. آنگاه مردم دیگر به مخالفت بر خواهند خواست و وضعیت را  تحمل نخواهند کرد"

یکی از وزرای اسبق این کشور  یان پرانک "Jan pronk " درین مورد می گوید: "من فکر نمی کنم که هالند درین مأموریت ده ها کشته خواهد داد. احتمال این بیشتر است که این یک حالت نا گهان حساسی را در پی خواهد داشت". و یک وزیر اسبق دیگر ریلٌس تِر بیک "Relus ter Beek " هشدار داد ه بود که حضور نیرو های هالندی در افغانستان «body bag syndrome   یک نوع ترس مردم از تلفات سربازان»  را در پی خواهد داشت:  "بمحض اینکه نخستین تابوت های سربازان  در فرودگاه  آیندهو وَن  آورده میشوند (Eindhoven فرودگاهیکه سربازان کشته شده ی هلندی آورده میشوند) افکار عمومی در هالند تغیر می کند.

دو روز اخیر بار دگر روزهای تلخی بود،  قسمیکه  روز شنبه  جگتورن(سروان یکم) لایسن در حال راندن جیپ با مین اصابت نموده و کشته شد و روز یکشنبه تکاور (کوماندوی)26 ساله  فَن  دِ رایت در جریان نبرد کشته شد. با تلف شدن این دو سرباز تابوت بیستم و بیست و یکم سرباز هالندی از افغانستان برگشت. فرمانده ی نیرو های مسلح دیروز یک فراخوانی فوری نمود و در آن گفت: " من امید وارم که مردم هالند مثل یک دیوار پشت سربازان هالندی و کشورشان بایستند. این حمایت مردم  برای انجام دادن وظیفه ی مان حیاتی است".

با اینحال سوال قبلی بار دیگر به میان می آید: مردم هالند به چه تعداد دیگر از تلفات سربازان خود را تحمل خواهند کرد ؟

وزارت دفاع هر ماه از مردم درخواست حمایت از مأموریت ارزگان را مطرح میکند.  یک نظر سنجی ماه گذشته نشان میدهد که 37 درصد هالندی ها حامی این مأموریت هستند، 32 درصد مخالف اند و پاسخ بقیه درین نظر سنجی «نمیدانیم» بود.  وقتی به این نظر سنجی از سال 2006 (شروع این مأموریت) تا به حال دیده شود پی برده میشود که حمایت در بین مردم از مأموریت ارزگان به تدریج کم میشود و در عین حال مخالفین این مأ موریت در حال افزایش است. البته تفاوت میان موافقان و مخالفان حضور نیروهای هالندی در اورزگان  جزئی است.

دولت هالند کاهش  پشتیبانی حمایت جامعه ی هالند را نگران کننده توصیف میکند. و از ینرو علاقه مندانه از فرصت استفاده نموده مکرراً  از ارج و  منفعت این مأموریت سخن میگوید. اگر کسی علاقه مند بحث درین مورد باشد میتواند بدون تلاش زیاد یک جنرال بلند رتبه را پیدا کند که آماده ی سخنرانی و بحث درین موضوع باشد.

در ابتدا موضوع ماموریت به اروزگان تاریک و مبهم بنظر میرسید اما اکنون  می توان اینجا و آنجا روشنی را در مورد مشاهده کرد. ازین به بعد وزارت دفاع هالند کوشش به عمل میآورد تا به مصلحت و منفعت  این کشور در مورد این مأموریت تأکید کند.  فقط 7 درصد مردم هالند معقتقد اند که مأموریت ارتش این کشور به ارزگان از شانس حمله ی تروریستی  در کشورشان میکاهد.

اما چیزیکه با از بین رفتن هر سرباز افزایش میآ بد، ازدیاد ستایش و قدردانی مردم به آنها  است. هر سرباز تلف شده حد اوسط 5000 تسلیت نامه از مردم عادی دریافت میکنند. کلمه ی Respect! "تقدیر و ستایش!" درسایت وزارت دفاع (www.defensie.nl)  در دفتر ثبت تسلیت بیشتر از همه نگاشته میشود.  و همچنان  جمله ای"تسلیت و صبر بخاطر این قربانی!" نگاشته میشود.

در حالیکه  سایت وزارت دفاع مملو از چنین واکنش ها است در عین حال سایت های امثال " www.nu.nl " واکنش های متفاوت نشان داده اند: " دولت چرا سربازان ما را از آن «ریگزار»  که هیچکس امن را نمیخواهد فرا نمی خواند"؟ و همچنان این واکنش " سربازان که خود این وظیفه ی خطر ناک را  بر گزیده اند"!  از جمله واکنش های بوده که در آن سایت درج شده است.

بر مبنای نظر سنجی تعداد از هالندی هایکه ارتش را مایه ی افتخار و اعتماد خود میدانند ثابت مانده است: که 57 فیصد است. و همچنان راه های جدید ی از قدر دانی به سربازان و مأموریت آنها بمیان آمده است. مثلاً فروش صد هزار چسپ با این متن در روی آن: " از سربازان ما در افغانستان حمایت کنید"!  تجلیل  سالانه  از "Veteranendag"  "روز سرباز"  (سرباز های سابق که در گذشته در جنگ ها و مأموریت های صلح شرکت کرده بودند) از یک گردهمایی کوچک برای عساکر کهن سال به یک گردهمایی بزرگ مردمی که ده ها هزار سرباز گل را به عنوان نماد افتخار و غرور به سینه ی خود می آویزند، مبدل شده است.

به اختصار می توان گفت  که حمایت از سربازان و حمایت از مأموریت سربازان در اروزگان  برعکس یکدیگر در تحول اند.

به نظر میرسد که تحمل جامعه ی هالند بیشتر از آنچه است که قبلاً در مورد آن تصور میشد،  با وجود واقعات دلخراش از قبیل کشته شدن سربازان هالندی توسط تیر اندازی خودشان و کشته شدن پسر قوماندان نیروهای مسلح هالند. مردم هالند به این شعار »Je maintiendraiحمایتت میکنیم » که در روی جلد پاسپورت به مشاهده میرسد در حمایت از ارتش هالند متعهد و وفادار هستند.