آرشیف

ایکـه جـــویــایـی تـو از من ، راهء حل
مشکل امروز ما جهــل است ، جهـــــل
 
در جها لت خـــو یش را انــداختــــــیــم
از تعصب صـــد منــیـــت سا ختــــیـــم
 
تا بســــاط ایــن منـیـــت، پـا بــجـــاست
این حقــارت های بیــــجـــا حق ما ست
 
یــاد ایـا م  کـه عـــــــزت دا شـــتــیــــم
در میـــان خـــود  رفـا قـت داشــتــیــــم
 
تاج  تمکــین و تـخـــا فـــر را چـه شـــد
گـرصد ف باقیست پس دُر را چـه شـــد
 
دُر هـمــان دُر است لیکـن ای صـــد ف
خویش در ساحل کشــیــدی بی هــــد ف
 
هیــچ میــدانـــی که خـود را با خــتــی ؟
خــــویش را در منجـلاب انــدا خــتــــی
 
خــــود عـنـا ن خـویـش از کـف داده ای
زان سبب چــون بر دگان خـود برده ای
 
برد گی ننگست ،ننگست ای پـســـــــــر
ره بسوی  بردگــان هـر گـز مـبــــــــــر
 
آه از این درد و این  فــــــرســــود گــی
صـد در یـغ از شــیـــــوه های بر د گـی
 
حُــریـت آمـــوز رقـیب خــو یــش شـــو
واقــف از درد و طبیب خـــو یــش شــو
 
از طبیب بــی خـرد درمان  مـجـــــــوی
از رفیــق بــی ا د ب احسان مـجـــــــوی
 
خُـفـتـه در با لیـــن غــفـــلـت تا بـــکــــی
تابـــکـــی جــور و جــنــا یت تا بـــکـــی
 
ره به وحدت بـر، تا خُــــــــــــرم شــو ی
از چــه در کــوهــــی جها لت میـــــد وی
 
ای خــــو شا بــر اتـــــحــا د و اتــــفــا ق
میـگـُـشــایــد عُــقــده  ها از هـــر نـفــا ق
 
ای خوشا آ نا ن که چون شمـع سو خـتـنـد
 
تا کــه درس حُــــــریت آ مـــــــو خـتــنـــد
(در جهان نتـوان اگر مــــــردانه زیـســت
همـچـو مـردان جان سـپــرد ن زند گیست)
 
(عنـد لیب) بالـفـظ  مـــوزون و مــتـــیــــن
شاکر از در گاهی رب الـعــــــا لــمـیــــــن