آرشیف

مسلمان ازچه زیب و فــرنـــدارد         درخت باغ مومن بـر نــدارد
نگیرد حاصـــلی اززنـــدگـــانـــی         به نظم زندگی دفتـر نـــدارد
فــروافتیـــده درگـــودال پستـــــی         به دانش یک قلم باور نـدارد
گهردرسینـه ی کــافـــر هنـــرور         دل مسلم ازاین جوهر نـدارد
فتد درخاک پای مـرده یــی چنــد         چــراغ راه پیغـمبـــر نــدارد
رود برخانه ازراهیکه ره نیسـت          که پای رفتنی بـردر نــدارد
بردبــارگـــران ظلمــت و جهـــل         توان بردنش را خـر نـــدارد
اگرخواهی رود برچرخ گــردون         شترمرغیست بال و پرنـدارد
بگرید خون جهان ازظلم طـالــب         گهی ازغم دو چشم ترنــدارد
دعا خواند اگـــردرکنــج مسجــــد         زدل این حرف باداور ندارد
مسلمان راخدا هرگز بـه گـــیتــی         زبون پنچه ی کـافــر نــدارد
به گوش دل نمی افتـــد نــوایـــش         سخن جزیاوه برمنبر نــدارد
کنون افتاده چون خاشاک برفرق          زپایش لحظه ی سربرنـدارد
بگوید بـا هـــم اربــاب دیـــانـــت         که کافربرسرخود نـر نــدارد
وطن درحالت نزع اســت دانـــی         نظام عسکری افســـر نـدارد
زتخنیک جهان ســـوزن نســـازد         دمـاغ آییــن آهنگـــر نـــدارد
مرو(فرخاری) خودبرجنگ جان کاه
که جانت جـوشـــن و مغــفــر نــدارد
 
مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور، کانادا