آرشیف

مداخله   در امور دیگران  و مخصوصا گیردادن به مسایل مرتبط  به زنان  از عادات ناپسند و زشت برخی از مردان است.  فرهنگ و زمینه های اجتماعی و تاریخی مردسالار ، مردان جامعه ی ما را  پُر رو ، خودخواه و مداخله گر  بار آورده است.  پسربچه، از کودکی  در کارهای خواهران کوچک اش مداخله می کند. او عروسک ها  را می شکند، صندوقچه ی بازی هایش را بهم می زند، « دوختنی» اش را  به  زور می گیرد و با بخیه های کلان کلان  و  «بدنمود » که از بی حوصله گی مردانه اش ناشی می شود ، «دستمال ِ بازی» دخترک را بیکاره می سازد.  پسر ، در خانه  به  وسیله پدر و مادر ، به مداخله در کارهای دیگران و ازجمله  مداخله  در کار دختران تشویق می شود و در عوض، خنده ها و آفرین های پدر را به دست می آورد.  او کم کم عادت می کند  که به تمام کارهای دختر، مداخله کند. او خانه گک های را که دختران  از سنگریزه ها می سازند ویران می کند.  لباس های  را که دخترک  برای « بچه!» اش تهیه کرده ، دور می ریزد. عروسک ها را مثلا  به زور صاحب می شود. گاهی بزرگواری می کند و پس می دهد و گاهی هم اصلا برنمی گرداند.  پسربچه ، وقتی بزرگترشد برای خواهران اش عملا به یک « آقا بالاسرِ» سختگیر تبدیل می شود و به نصیحت ها و دلسوزی های مادر هم ، ارجی  نمی نهد.
دختر  وقتی بزرگتر شد، پدر و برادر به لباس پوشیدن او مداخله می کنند، به آرایش  اش مداخله می کنند، به رفت وآمدهایش مداخله می کنند، درمورد دوستانش تعیین تکلیف می نمایند، به موبایلش(اگرداشته باشد) حساس می شوند، به تماس هایش به دیده ی شک می نگرند و به هفت پشت خواهرخوانده هایش نیز حرف می زنند.
نامزد/ شوهر نیز کار اصلی اش مداخله در کارهای دختر است. لباس های دختر باید به سلیقه ی آقا باشد.  راه رفتن و گام زدن اش باید مطابق میل جناب باشد. دختر باید به کجا برود و به کجا نرود.  کدام رشته درس بخواند وکدام رشته درس نخواند. به کدام اداره کارنماید و به کدام اداره کارننماید.  با کی حرف بزند و با کی حرف نزند. تمام اینها محل ِ مداخله ی نامزد/ شوهر است.  اوهم ، بیشتر از پدر وبرادر و با بدگمانی وحسادت به تلفون دختر مشکوک است. او حتا گزارش  تماس هایت را چک می کند.  صندوق پیام هایت را دزدکی یا آشکار نگاه می کند.  وقتی که از 333 هم برایت پیام بیاید ، بد بد به طرفت می بیند.
زمانی که به کار و وظیفه می روی بازهم مشکل مداخله مردان مانند کرام الکاتبین همراه ات می باشد. ادعای حقوق مساوی،  باعث کنایه های بی پایان می گردد. آمر وهمکار نیز مانند پدر وشوهر  دوست دارند در کارهایت مداخله کنند. این جزء شخصیت وفرهنگ مردان شده است.  آنها به  رفت وآمدهایت حساس هستند. به ایمیل هایت کار دارند. به سر و وضع و پوشاک ات مداخله می کنند و گاهی حتا قوانین وجامعه سنتی را بهانه می آورند تا در کارهایت مداخله کنند. آنها به نحوه ی  غذا خوردن ات نیز ایراد دارند. به دیر آمدنت گپ دارند و  به زود رفتن ات نیزهمین طور.
در جهان پیشرفته  اوضاع به این وخامت نیست. پدر، شوهر، برادر و یاهمکار به مسایل شخصی ات زیاد گیر نمی دهند و به شخصیت و رفتار خصوصی ات احترام دارند. اما سرزمین ما ، سرزمین قلدر هاست، سرزمین غیرتمندان است، سرزمین«شیر » هاست و در چنین جنگلی،  طبیعتا مداخله و امر ونهی ، عادی وطبیعی تلقی می شود.
روانشناسان می گویند کنترول ومداخله زیاد،  در حقیقت نشان ضعف وترس وعدم اعتماد به نفس  انسانهااست. آدم های ترسو و ضعیف خیال می کنند دنیا علیه آنها مشغول توطیه است. مداخله مردان در حقیقت نشانه ی  نگاه تحقیرآمیز شان نسبت به زنان است. نشانه ی دهاتی بودن است،  نشانه بی فرهنگی است ، نشانه بی سوادی است و نشانه اخلاق ضعیف وعقل سخیف است. 
کسی نیست به این مردان دیرفهم  وخود پسند،  بگوید که آقا به تو چه که من چگونه زندگی می کنم؟ به تو چه که من با کی رفت و آمد دارم؟ به توچه که به تلفونم کی زنگ می آید یا نمی آید؟ به تو چه که آرایش می کنم یا نمی کنم؟ به تو چه که ابرو هایم را می چینم یا نمی چینم؟ به توچه که چای سیاه می خورم یا چای سبز؟ اینها مسایل شخصی خودمن است و اصلا ربطی به جناب عالی ندارد. گاهی این مردان مداخله گر، سعی می کنند ، به مداخله های بیجای خود رنگ مذهبی بدهند وگویا آن را مسولیت دینی خود بدانند. اما اینها نمی دانند که مگر مردم مالزی، اندونیزی، ترکیه، حوزه خلیج، آسیای میانه ومسلمانان اروپا وامریکا و دیگر کشورهای پیشرفته به اندازه شما،  جوان بیسواد قشلاقی اسلام را نمی فهمند؟ مگر خداوند نگفته که «هیچ کسی گناه کس دیگر را برنمی دارد؟ » من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش/ که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت. من لیسانس حقوق وشرعیات هستم اما تو صنف دوازده ره هم به زور« قروت وماست » تمام کردی، حالامی آیی و مرا به راه راست ( به قول خودت) هدایت می کنی؟ اگر یک نگاه گرم به سویت بکنم ، بدون شک که اسلام را با تمام ادیان سماوی فراموش می کنی. من تو را نمی شناسم؟
ما، دختران باید یاد بگیریم که دیگر به این گونه مردان اجازه ندهیم به چنین کارهای خودخواهانه  ادامه بدهند. مردان باید درک کنند که دنیا دیگر تغییر کرده است. مداخله کردن بیجا در کارهای زنان نه تنها که نشانه  تقوا وپرهیزگاری نیست ؛ بلکه نشانه بی سوادی ، جهل ، غرضمندی و دهاتی بودن مردان نیز هست. ( منظورم از دهاتی بی احترامی به مردم  بزرگوار روستاهای کشور نیست. بلکه یک عده آقا شادگل را می گویم.) فقط با احترام به حقوق و شخصیت همدیگر است که می توان به یک جامعه مترقی وانسانی امیدوار بود. بیایید کمی هم به فکر کشور وسرزمین خویش باشیم.  
 
fereshta.seddiqi@gmail.com