آرشیف

ماده پرستی یک پرده ضخیم وتاریک است که هویت معنوی انسان را می پوشاند و وی را ازرسیدن به پله های بسیار بلند کمال انسانی باز میدارد؛ ماده پرستی شوق وعلاقه انسان را به مال ودارایی ومقام آنچنان افزایش میدهد که ذهن وفکررا درگیر فرازونشیب هایش نموده واز ارزشهای معنوی غافل می گرداند وبالاخره شناخت باطنی ودرونی را ازتنش بیرون کرده واورا چون جسم به ظاهر بسیار براق وپرزرق ، ولی به باطن تهی ومرده به نمایش خواهد گذاشت ؛ البته من مشوق تارک دنیانیستم بلکه معتقد به میانه روی واختیار حد اعتدال در دوبعد مادی ومعنوی انسان ، بویژه جوانان که درراه دانش وکسب علم قدم گذاشته اند هستم.
میدانیم که مشکلات اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی ،فرهنگی ، عنعنوی وبساخواستهای افراطی ورتبه ای فرا راه دانش آموزان ، دانشجویان ودانش آموختگان ما قرار دارد ؛ ازهمان وهله نخست که یک کودک به مکتب گام می نهد ، برایش ذهنیت مامور شدن ، والی شدن ، وزیرشدن ویارئیس جمهور شدن و… داده می شود که این سلسله ذهنیت ها تا دوران دانشگاه وبعدازآن بر مغزوذهن افراد چون یک درخت بسیار تنومند که همه برگ شاخش بسوی کسب مقام وارزش های مادی تمایل دارند عرض وجود می کند که در تنیجه کدام پیشرفت بنیادی و اساسی را در پیکر دولت وملت آورده نمی تواند . به عقیده من اگرما راه های مبارزه بامشلات را فراگرفته وبه توانایی های درونی مان ارج بگذاریم و راه مان را بسوی دانشمند شدن ، عالم شدن ، انسان خوب وکارفهم شدن ادامه بدهیم میتوانیم که ازین زاویه خدمات بسیارپایه داروپرثمری را به ملت داشته باشیم.
راه نجات کشور ازفسادفراوان، خودکامگی سران، تن پروری حکام، ظلم وستم بالادستان، قدرت بی مهاروخودسر دولت بدستان وفرونشاندن تعصبات قومی وقبیله ای ، سمتگرایی ونژادپرستی به شمول تعصب زبانی ومذهبی، اندوختن دانش به معنی واقعی آن است. افغانستان در وضعیت کنونی مانند کوره ایست که آتش خودخواهی ، بدبودن، کینه توزی وانواع زدوبندهای خلاف منافع ملی وخلاف کرامت انسانی درآن زبانه می کشد، اگردانش آموختگان آب ندیده وخام وارد این کوره شوند بدون تردید ذوب گردیده ودران حل می شوند، پس باید پخته وصادقانه استواری ومبارزه را ازدرون یادگرفت تادرین کوره محوونابود نشد.
درنهایت برماست تاوظیفه انسان بودن را درک کنیم واینکه چرا انسان ازسایر موجودات برتراست، بخاطر همین انسان بودن خویش دانش انسان دوستی را فرابگیریم ودر راه نجات انسانها بکارببریم، این کارزمانی امکان پذیراست که دانش کمایی کنیم نه برای مقام ومنزل ، بلکه برای بارورشدن وآماده سازی نسل های آینده، برای بازسازی ریشه های تخریب شده ای تهداب کمال انسانی وبرای پاک نمودن اشک یتیمی وبی سرپناهی.

بااحترام
ضیاالحق ضرغام
1393/5/17