آرشیف

از دعــای مــادرم چــتـری بــسر دارم هـمـیـش        بـوی او را هـمچو بـوی مـشـک تـر دارم هـمیش

لای لای  مــــــادرم  را از  زمـــــان کـــودکــی        چـون درودی ، ورد هـر شام و سحر دارم همیش

گـــوهــر نـاب  ادب  را   داد  اول  او   بــمـــن        وزعــنـایت هــای  تعـلـیـمش هـنر دارم  هـمــیش

جـسم وجانـش متصل بودی بجـسم و جـان مـن        مــن ز بـال مـهـر مـادر، بـال و پـردارم هـمـآیـش

قـصه ها میگفت  بامـن تـا روم بـا خـواب  نـاز        بـس حکایـت هـای شیـرنـش ، زبـر دارم هـمـیش

بـهـر  حــفـــظ  جـان مـن در دفــع  انـواع  بـلا        از  دعــای  مـادر خــود  مــن سـپر دارم  هـمیـش

سـرسری مـشـمار اندرزهای مادر، ای عزیز!        مــن  ز  پـند   مــادرم  در  و گــهـر دارم هــمـیش

قـیـمـت و مـقــدار مادر را پـسر بایـد  شـناخـت        ایـن نـصیحـت را بـگوشـم از  پـدر  دارم  هـمـیش

مـن رهــیـن زحـمــت  بـیــداری شــبـهــــای او        خاک  پایـش  سـرمـۀ چشمـان  تــر دارم هـمیـش

خواب دیدم مادرم یکشب به من این نکته گفت        کــز  فـراقــت  داغــها  اندر جــگـر دارم هـمـیش

گــوهـر نابــی  ز دسـتم  رفت  آسان ای دریـغ        در دل خـود داغ  حــرمان و  شـرر دارم  هـمـیش

گرچه او غایب زمن شـد لیک همراه من است

من به چشمان پر از مهرش نظر دارم همیـش