آرشیف

قسمت دوم

 
 
( دو موجود هستی گرامتر است _ یکی مادر و دیگریش میهن است )
 
 
 با ادای کلمه مادر انسان در هر سن وسال که باشد یکنوع آرامش و امید می بخشد
 وبا پناه بردن بنام مادر در وقت مصایب تسکین دردها و دروازه های امید را باز میبیند
عظمت هیچ موجودی را نمی توان در عظمت مادر بودن و محبت ها یش پیدا کرد .
 درسی آموزنده تر از سرزنش مادر نیست .
مادر هستی ساز جهان پهناور وشخصیت های ماندگار تاریخ بشریت است  با نغمه دل نواز وشور انگیز للو للو مادر هر کودکی به جوانی رسیده ونمی توان زمزمهء با این زیبای را فراموش کرد و با زمزمه های هنرمندان مقایسه کرد.
 باآبستن  و شگفتن شگوفه های بهاری آبستن مادران را باید بیاد آورد هر شگوفه حاصلی در قبال دارد و حاصل هر مادر فرزندی است که تقدیم اجتماع بشریت میکند .
 اما نباید فراموش کرد که با وزش هر تند باد شگوفی از تگرگ می خشکد وپر پر شده نقش زمین می شود وانسانها به بروی پر پر شده گان مغرور عبور می کنند
. مادر را نیز حوادث ومصایب گوناگون به دیار عدم می برد خشونت های فامیلی رسم ورواجهای ناپسند ، ازدواج های اجباری ، تفاوت های سن و عدم توافق وشناخت کامل  در کشور ما شناخت نسبی هم امکان ندارد به خواست والدین زندگی مشترک را آغاز وبه خواست شان ختم می کنند ، ازدیا فرزندان ، فقر وتنگدستی ،عدم آگاهی از زندگی مشترک ،عدم دانش وفهم ،عدم شرایط بهداشتی و دردناکتر ازهمه تحمیل زور وجبر وسالار بودن در جامعه مذهبی ، قبیلوی ،سنتی زن را که مادر است در چنگال خود می فشرد و خونش را میمکند ( دختر پدر کرده )( با پیراهن سفید به شوهر می رود با کفن سفید برآید تا بمیرد ) یعنی صدا مادر در گلو خفه شود وگر نه در جمع پدر کرده و نه در جمع سیال ها ونه کفن سپید خواهد پوشید از همه محروم می شود .
باعث ادامه وپیوند  زندگی با قبول همه مشکلات رابط مادری است نمی خواهد فرزنداش ناآرم  وکمبود احساس کند.
وطن که مادر معنوی ماست چه باعث پرپر شدن وبربادی آن می شود بی مسوولیتی فرزندانش، در معامله قرار دادن ،خدمت نکردن است