آرشیف

گــرچـــه لـیــــلا در ادب دارد مـقـــــام اسـتـــــوار
از صــراحــت روشـنـی بـخـشـد بـه چـشم روزگار
 
بـــرده  اسـت از چــرخ کـج بـنـیـاد احسـاس بلـنـد
پـسـتــی هـمـت نـمـی گـیـــرد بـــه دامـانـش قــرار
 
تــا بـــرد ابـر سـیـه از خــانــــه ی تـــارک قــــرن
مـیـدرخـشـد در مـحــیــط تــار مــا خــورشـیــد وار
 
درس فـضـــل از مـکـتــب فـکر پـدر بگـرفته است
واز پـــدر بـگـرفـتـــه ایـــن فـــرزانـه تـاج افـتـخار
 
دخـتــر افـغـان زمـیــن و جـــوهـــر و زیــب هـنــر
از ادب گـیـــرد بـگـــوش خــوش، آذیــن گـوشـوار
 
بــاشـدش در جـیــب فـکـــرت قـــــدرت نــــو آوری
در جـهـــان مـعــرفــت بـگـرفـتـه جـا صـاحب وقار
 
دارد آثـــاری کـــه ریـــزد از گــریـبـــان در نــــاب
از چـکـامـش گـل بـبــارد هـمـچـو گـلـشـن در بهار
 
ذره گـیـــرد در بـغــل خــورشـیـد و پـروین همنفس
قــطـره گـیـرد در دهـــان دیــایـــی بــی حـد و کـنـار
 
زیــر ایـن چـرخ حــرون افـتـاده اسـت در شام غم
در جــوانــی صـبــح پـیـری بــر سـرش ریـزد غبار
 
تـــا بـمـانــد نـــام تـــو جـــاویـــد در مـلـک سخــن
ریـخـتـــی در قـــالــــب الـفـــاظ شـعـــری آبــــــدار
 
گـــوهـــری بـا نــــام مـیـهـن ریـخـتـی نظم از بسد
تـا کـه بـاشــد تــا ابـــد در کـــــاخ گـیـتـی یـاد گــار
 
در خراسان همچو خور پرتوفشان است در زمان
فـیـض هـا گـیـرد ز فـکـرش ذهـن انـسـانـی بـکار
 
دسـت بـی بـاک اجـل بـگـرفــت ایــن دانــای فـحـل
مـیـچکــد خــون از درون سـیـنــه ی هـر داغــدار
 
در بـهــاری زنــدگــی بــر خــانـدان درد آور اسـت
زیـر خـــاک ســـرد نـمـنـــاک سـیـه گـیــرد مــــزار
 
بـــــاغ فــــــردوس بـــریـــن بــــادا مـقـام ارجـمند
غــرق رحـمــت ســـازدش الـطـــاف ذات کـــــردار
 
مـیـکـنـــد فـــرخــــاری وضــفــش در دبستان ادب
 تـا بـخـوانـد در گـلـسـتــان بـیـت اشـعـارش هـزار
 
 

در مراسم که به ارتباط مرحومه در خانه ی فرهنگی مولانا در ونکوور گرفته شده بود این قصیده خوانده شد.ُ
 
 مولانا کبیر فرخاری
ونکوور کانادا