آرشیف

در جستُجوی دیدنِ ماه رُخت، دلـم
درکوچه های زُلفِ دوتا میبردمـرا

(امروز باز یادِ گُلِ روی(عشـقری
بارِدیگر به خواجه صفا میبرد مرا

غم های تازۀ در و دیوارِ سینه ام
همراهی خود بسوی بلا میبرد مرا

آخر فراقِ هم نفسانِ دیارِ من
ازاین جهان به قدِ دوتا میبرد مرا

سوی دیارِ دلبرِ نامهربان من
با خود همیشه بادِ صبا میبرد مرا

گر من اسیرِ پنجۀ صیاد گشته ام
فریادِ دل بسوی شما میبرد مـرا

بیت ز(قهرمان) بدلم چنگزد کنون
بی گفتگو بسوی خدا میبرد مرا

[تا چاره داشتیم زخدایم خبر نبود]
[بیچاره گی بسوی خدا میبرد مرا]

هرگوشۀ جهان شده زندانِ غم بمن
نا مهربان فلک همه جا میبرد مرا

طوفانِ پُرطلاتُمِ دریای ( جوهر) ام
آخر چو خس بسوی هوا میبردمرا