آرشیف

فرهــاد تویـــی دردل البـــرز نشانـــــی          (دریای) خروشنده و مــواج و فغــانــی
ازسحرهنرتلخـــی کـــامـــم بــــزدایـــد           شیرین شود ازقند لبت لفظ و معانـــــی
ای مایه ی باغ هنـــــروگلبــــن گلشـــن          (دریا)دلی سیراب زتو تشنــــه لبانــــی
فرهاد اگرپیشه کنـــــد کـــــوهکنــی را           شیرین کند از زحمت خود تلخ دهانــی
فرهاد وطن ازدل ایـــن کــــوه پـراززر          با تیشه ی فکرت بکشد جوهر کانـــــی
صوفی بنهد سبحه زکف دربن محـراب           افرشته برد گوش بهر نغمه که خوانـی
درحسن ودلاویزی تویی کوکب رخشان          گیری لقب لطف همه یوســف ثانــــــی
درسی زسرودت ببرد نسل زمـــان هــا          پهلو زنی برگنبد نـه چـــرخ زمانــــــی
تکتاز درین عرصه بود روح و روانـت          دیگر نبرد باربد ازخــــویش عنانـــــی
چون کوه به تمکین برسد سیــر کمالــت          حتمیست به اقلیم فلک رخش دوانـــــی
برتیره دلان نغمـه ی شـــادی ننــــوازی          دانم که به فکرت به خدا ضد ددانـــــی
نیسان شدی دربطن صدف طفل گهر را          چون عیسی دهی روح بهر پیروجوانی
ازسعی شود ذره هم آغوش به خورشـید          ازقطره به (دریای) کلان فیض رسانی
با کلک هنرپروراگـر صلـــح بجوییــــد           کشورشود از آمدنش طرفــه مکانــــی
راهیکه رود کرزی ازآن جانب طالـــب           کوبیدن آب است بــه آونـــگ تبانــــی
پژواک غزل را دهی ازعرش صفیـری           بلبل به سراپرده ی نـــازت بکشانــــی
پنهان نشود رایحه ی مشـــک بجــایـــی           بربام سپهرازهنــر فضـــــل عیانـــــی
 
(فرخاری) دهد تاج به فرق سر (دریا)
دارد سند شهــــره دراوراق جهانــــی
 
 
مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور، کانادا