آرشیف

 
بعد ازفروپاشی رژیم طالبان وبه میان آمدن حکومت جدید ، اداره های محلی وقومی در غور به صورت طبعی گونه به میان آمدند . بعد ازآمدن آقای افضلی به حیث والی غور حاکمیت مرکزی واقتدار دولتی آهسته –آهسته حداقل درمرکزولایت تاحدودی تحکیم شد ومناسبات قبیله ای مدیریت اندکی کاهش یافت .دراین زمان حکومت محلی یا نمایندگی دولت کابل درغور ، به این فکرافتاد که باآوردن چهره های جدید درمدیریت دولتی ، اقتدار سنتی وعنعنوی قبایل وشکل قبیله سالار مدیریت را تااندازۀ اصلاح نماید.
 هرچند افضلی این کاررا بسیاراز  رده های پایین مدیریت آغازکرد وبیش ازحد به عنصرمصلحت  محل گذاشت ، اما بازهم رابطۀ حکومت بانسل جدید وتحصیل کردگان تا حدود بسیاری نیک وحسنه بود وروند  جوان سازی مدیریت آهسته اهسته رو به فزونی داشت وعناصرسنتی به پیمانۀ امروزبالای حکومت اعمال نفوذ نداشتند .
    بارفتن افضلی وآمدن آقای احمدی روزبه روز عناصرسنتی ای متکی به قبیله ، فشار وتاثیر خود را برحکومت افزایش دادند وفعال تر ازگذشته وارد میدان شدند . درعین حال روند جوان سازی مدیریت که درزمان افضلی چراغ سبزی برای نسل جوان به حساب می آمد ؛ کاملاً متوقف شد وجوانان کم کم برای اظهار درد دل وگیله گویی های شان به طرف آقای نوری قوماندان امنیه روی آوردند . حوادث اخیر ومظاهره وراه پیمایی یک تعداد مردم که به خشونت کشیده شد وبه قتل وجرح چندین نفر منجر گردید ، پولیس را نیزسراسیمه ووحشت زده ساخت وحوادث واوضاع به شکلی که باید می شد ، مدیریت نشد ومسولین درمواجهه با قضایا به ویژه مطبوعات ازروش های بسیارکهنه ونادرست استفاده کردند ودرنتیجه مناسبات مردم وپولیس به ویژه  جوانان ، به شدت آسیب دید واین روزنه نیز به روی این نسل  مسدود گردید.
 امروزه نسل جوان بیش ازهرزمان دیگری خودرا سرخورده احساس می کند وبااین طرزنگاهی که حکومت نسبت به آنها دارد روز تا روز فاصله ها عمیق تر می شود واین به هیچ وجه به منفعت نظام نمی باشد. دولت می تواند با پیش گرفتن شیوه های تازه وآوردن چند چهرۀ جدید وفعال وپرکار ونیرومند در داخل دولت ، این وضعیت یاس وناامیدی ای را که فعلاً درجامعه حاکم شده به پیمانۀ وسیعی بهبود بخشد وازاین منبع به نفع تحکیم پایه های دولت وبخشیدن امید به دلهای نومید مردم ، استفادۀ معقول نماید .
دولت کنونی باشیوه ها ی فعلی اش به بیماری می ماند که درحال نزع وجان کند ن باشد وکسی بالای سرش یاسین بخواند وخانواده وبستگانش هم ازشب نشینی های بسیار ،کاملاً گیچ وخسته وخواب آلود شده باشند وازماندن بیمار به رفتنش بیشتر بیندیشند. دولت دراین شرایط باید طبیبان حاذقی برای بهبود این بیمار جست وجو نماید واورا معالجه کند ومردم وخانواده را ازاین همه زحمت وسرگردانی نجات بخشد ، درغیر آن صورت ، گمان نمی رود که این بیماربه کمک اکسیجن وتنفس مصنوعی بتواند مدت درازی دوام بیاورد وبرای مردم پیامی از بازسازی وسازندگی به ارمغان داشته باشد.