آرشیف

بحث قوم گرایی درافغانستان یک بحث قابل توجه است.به قولی:فرار از مشکل،مشکل راحل نمی کند، باید با مشکلات  شجاعانه رو به رو مبازره نمود و راه حل را جستجو و پیدا کرد.
فاجعه قندوز برای منی فارسی زبان وغوری تبارمانند دیگرحوادث کشورغم انگیز بود. شب هارا بیدار ماندم وروزهای را به جای آب ونان غم نوش جان کردم ؛اما درحادثه قندوز یک حرف کلان را متوجه شدم که به نظرمن بایدجدی گرفته شود و آن اینکه قوم گرایی درافغانستان به عنوان یک مکتب فکری بزرگ ملی جاه پیدا نموده و ازنفوس بیش ازحد و اندازه ی برخور دار است.نمی خواهم برهیچ قومی انتقاد داشته باشم؛ولی می خواهم ازتجارب خویش ثابت کنم که بحث قوم گرایی واندیشه قوم گرایی پیروانش را هرگز نمی شودنادیده گرفت.درباورمن حد اقل 95% مردم افغانستان اندیشه قوم گرایی دارند وحتا انانیکه می گویندما براساس قوم، سمت وزبان و…حرکت نمی کنیم و روشنفکر هستیم دروغ می گویند وتظاهرمیکنند.
در فاجعه پکتکا،جلال آباد،قندهارو… با برادران پشتون غم شریکی بسیاری از هم تبارانم را دیدم وخواندم؛ درحادثه غور،میدان وردک،غزنی و… بابرادران هزاره هم صدای بسیاری از هم تبارانم راشاهد بودم وخودم نیز مقاله هایم تاهنوز درصحفه فیسبوک وجود دارد؛ اما باکمال تاسف در فاجعه قندوز یک سطر نبشته ی را راجع به غم تسلی گفتن با برادران قندوزی از طرف نویسندها وجوانان قوم پشتون و هزاره ندیدم و نخواندم. میدانم که چندسطر نبشته دردی را درمان نمی کرد ورنج را آسان؛ اما داد انسانیت را بلند می نمود ودرک انسانی را نسبت به همنوع اش به نمایش می گذاشت. برادران یاد شده درفاجعه فجیع قندوز طور بر خورد نمودند که انگار آب از آب نجنبیده است و هیچ خبری نبوده است. من از هیچ شخصی گله وشکایه ندارم درهرحال هرکس خوب کند و یابد کندبه خود میکند و هدف من انتقاد براین برادران نیست؛ ولی هدف من این جاست که نباید مردم را فریب واغوا کردباید هرکس در پی حفظ هویت،اصلیت ودفاع از حریم شخصی خود باشد و نبایداین سخن را سلهنگاری تصور کرد ونادید گرفت. عدالت را در افغانستان زمانی به معنی واقعی می شود تامین کرد که هر قوم بر اساس هویت سهم داده شود،وقبل ازهمه نیاز است که هرقوم باید به طوری واقعی وحقیقی هویت شناسی و راه حل همه پذیر یعنی تفاهم(پذیرفتن تفاوت ها)رابه میان آورد…

کوهین
14/7/94 فیض آباد_بدخشان.