آرشیف

به احترام کعبۀ ترور از آقای سرود، سرود سواران از یگانه صاحب و فتنۀ دوران از فگار زاده صاحب

از خانقاء و صومعه، حوران گریختنـــــد
از باغ آرزو، گل و ریحان گریختنــــــــــد
 
کوهی که مغز پر شده ای داشت ازگهـــر
از جور کوهکنان، در و مرجان گریختند
 
ریختیم خون دل، پیّ احیای ارزشـــــــی
ایجاد را شکستن ویاران گریختنــــــــــــد
 
تا کم زدیم سفرۀ زیبای زندگـــــــــــــــی
وز خوان قدس مجمع غلمان گریختنـــــد
 
صاحبدلان خانۀ دنیا و آزمـــــــــــــــون
بودند پربها، ولی ارزان گریختنــــــــــد
 
ما جمله بی حسیم، مدارا مکن بمـــــــــــا
آن منصفان دفتر و دیوان گریختنـــــــــــد
 
دیدیم، غول بیشه، چه سان داشت یورشی
آهو و شان، ز حومه و دامان گریختنـــــد
 
شب بال گستراند و گلو گیر شـــــــد نفس
از ظلم بیکران، ده و ایوان گریختنـــــــد
 
بی توشه گشت خانۀ معلول و بیــــــوه ای
از ضرب رعد و ژاله، یتیمان گریختنـــد
 
برگوبه زمهریرکه دوران گذشتنیســـــت
کوتاه دمی، که سبزه و باران گریختنــــد
 
بار دیگر بهار میرسد و سبزه میدمــــــــد
گرچند حاملان ریزش باران گریختنــــــد