آرشیف

پیوسته بگذشته قسمت صدو بیستُ نهم :

میگویند شخص تازه به دوران رسیده وبیسواد برای ازدواج با دختری به خواستگاری رفته بود ، خانواده اش برای وی گفته بود ؛ هوش کن که آبروی ما را نریزانی و گپ های کلان ، کلان بزنی ، درمیان گفتگوی دو خانواده ناگهان یکصدای بلند شد و داماد گفت که " فیل !!" خانواده عروس تعجب کرد اما بروی خود نیاوردند ؛ چند لحظه بعد بازهم داماد با صدای بلند گفت : پلنگ ، شیر ، شتر ، زرافه و …..پدرعروس که از تعجب شگفت زده شده وشاخ کشیده بود با عصبانیت گفــت : کــه  بلند شو احمق ! برو بیرون که باغ وحش در کوچه پائین تر است .
پیش از این طی یادداشتهای و تحت عناوین گوناگونی برسیاست خارجی و دکتورین امنیتی افغانستان نوشته بودیم که دیپلماسی ما و معیارهای که باید تعیین کننده سیاست خارجی ما باشد تکیه برتولیدات و  ظرفیت های داخلی بوده باشد  که هرچند اشتباه آمیز اما استقلال و حق خود ارادیت افغانها را تضمین میکند ، گفتیم ونوشتیم که ما باید ازدنباله روی وسیاست تردید و تحقیرو" گاهی به نعل و گاهی برمیخ " بیرون آئیم و کاررا یکسره کنیم وتکلیف خود مانرا باخشونت و تروریزم با اصل زرین " بازگشت به خویش"  تعیین کنیم . باید این اصل را ابتدأ دردرون مرزهای خود حل میکردیم و سپس با زعمای استقلال طلب جهان و منطقه برسر یک میز می نشستیم . اما اکنون می بینیم که با دلائیل روشن اما گوناگون سیاست های ما برسر میز زمامداران کشورهای منطقه و جهان تعیین و توجیه میگردند.

ادامه مطلب در اینجا