آرشیف

در پشت یک عینک دودی
می شود یک فصل پاییز را نهفت
یک جهان درد
یک دامن آرزو
و یک پنجره حرف را
می توان از مردم دنیا پوشید
هیچ کس اینرا نخواهد دانست
در پشت این عینک دودی
چه میگذرد
چه جنگلهایی سبزی میسوزند
وسعت چه آفتابگردانهایی مبدل به یک کویر نا بخشیدنی می گردد
چه دستهایی در آرزویی گرفتن یک ستاره یی آبی بی حس میشود
در پشت این عینک دودی
در هجوم یاس و شکست
از وادیی خاکستر و غربت
می توان یکبار دیکر باز رویید
می توان یکبار دیگر باز
در پهنای سبز خود
آتش بیداد را کورید
 
 
صدف ((فرحمند))

2009 – 4 – 2