آرشیف

 
دوستان نهایت عزیز!منظومه ای زیر در باره زلزله ای ها ییتی که بتاریخ دهم جنوری
2010م.که جهانرا بتکان انداخته و در قلب هرانسان با احسا س اثر تراژیدی خودرا بجاگذاشته روز بعد آن واقعه نوشته شده است،از اینکه تاکنون بنشر سپرده نشده است مشکلی وجود داشته
،بنظرم این قطعه شعر اهمیت خود را هیچکاهی ازدست نخواهد داد،و بر ماست تا از چنین وقایع برداشت دُرست نمود.و امید است از تعویق افتیدن آن نویسنده را مورد عفو خود قرار دهید.
 

این جهان ،از قهرحقّ طوفانی است                  ضربه بر انـدامِ هــــر زنـــدانی است
هر سو گر تو بنگری،آه و فـــغان                    بهرِ مخلــــوق آفــتی آسمـــــانی است
سیــــل باران با فشارِ صرصری                    باعثِ جا نــــــد ا دن وقُـــــربانی است
گر بخیـــزد موج های سر کشش                     عاقــــلا! زآن قُــــدرت سُبحانی است
همچو دوزخ، می ببلعـــــد آتشش                    بَطــن ا وازآن غَضَب جـوشا نی است
حمله ای بر این زمین و ا وتاد او                    ز آن د یا نت هـــای شَـــرِّ جانی است
گــــه به جُنبا ند بهــرِ آگا هیــــت                     گاه زقهرش،حاصل این ویرانی است
تو ببین آن صحنه های دلخـراش                     بعد زِلــزالش،نفــوس بین فـانی است
صد هزار انسان،ز نسلِ برد گان                     گشته مقــتول،زیر خاک و فانی است
هیچ اَبَر قُــــدرت ،ندارد طا قتش                    چــون زمانی لـرزشی کیهـــانی است
قُدرت نارش و یا امواج بحــــــر                     پنــد واندرزِیست، کزآن قـُرآنی است
صد هزاران واقعه ،پیچــددِلـــت                   ای بشر!می دان!که این عِـرفانی است
توبه کُن !ازآن دیا نت های زشت                    کاین بروز ،ازخصلتی شیطانی است
تو مکُـــن غفلت به کارِ خـویشتن                    کاو باعث د رد و غم و حیرانی است
بس نِعــَم اندر بَرَت ،شومُستفـید!                    هم تو شُکرش کُن،بَرَت امتحانی است
زینتِ دنیا یی را،در دِل مــگیر!                    گرچه ا ینهم زخصلتی ا نسا نی ا ست
عاقبت اندیش باشی ایعــــــز یز!                    عقـل و دانش از خالقت ارزانی است
چشم وگوشت باز کُن بین حادثات                   این حیا تِ ما،فــــقــــط ا لآ نی ا ست
هر چه آیــــد برسرِ ما در حیـا ت                   ا ز زمین یا ا ز سماء اعــلانی ا ست
در بسی ساحات دنیااست فاجعـــه                   یا دِ زآن آستانِ بـــــــم ایــــرانی است
در تصــورّمی نگُنجد،هم به عقـل                   لرزشی ارض تا بعِ فـــرما نــی است
گر نباشد امرا ز او،جُنبد خســی؟                   این نه آ ن یک قُـــد رت انسانی است
اصلِ خود پاکیزه دان وپا ک با ش                 هرکه او بیآلایش است،رضوانی است
یا اِلهی!قــُدرت بیــچون تـــــویی                    این خطاها مان ،از آن نـــادانی است
دِه به حُرمت ،دید ن و قـُـوّت مرا                    چون بُـــود لُطفـت،بسی آسانی ا ست
نفــــسِ امّا ره ،بلای جانِ ما است                    اِثم وعُصیان،ازشهوتی نفسانی است
غرق گشتیم،درهمه عُصیانِ خویش                  زانسبب،ظُــلـمت سَرِما بـارانی است
بـــــنده کَی داند همان فرجـــام را                    این همــــا نا ،حکمتِ یــزدانی ا ست
آنچه لازم دیده ای ،برخلق خویش                    کَی مرا زآن جُـرئتی پُرسا نی ا ست
ای پسر!از زلزا لــها،پندی بگــیر!                  که اجــــل بهرِ همه،ناگـهــا نی است
سر به زیرِ خاک پنهــان میکُنـــیم                    آن لَــحـَـد،از ذِکــــر او نورانی است
رحمتی حقّ بر همه باد (خشنودا !)
زآن اَ لَستش ،بهرِ ما پیمانی است .
—————-—————————————————————-
عبدالکریم خشنود هروی کهدستانی
مقیم شهر کییف مورخه 11-12-2010م.