آرشیف

ضــــرب المثل هـــــــــــا

ژانویه 22, 2015

روزی خان پیام

     آب که از سر گذشت، چه یک وجب چه صد وجب.

     آتش که گرفت، خشک و تر می‌ سوزد.

     آدم خودش بمیرد اما هوادارش نمیرد.

     آدم خوش معامله، شریک مال مردمه.

     از آب گل آلود ماهی می ‌گیره.

     از اسب افتاده‌ ایم، اما از اصل نیفتاده ‌ایم.

     از تو حرکت، از خدا برکت.

     از حق تا ناحق چهار انگشت فاصله ‌است.

     از خر افتاده، خرما پیدا کرده.

     از خرس موی کندن، غنیمته.

     از کیسه خلیفه می ‌ بخشه.

     از مردی تا نامردی یک قدم است.

     از نو کیسه قرض مکن، قرض کردی خرج نکن.

     از هر چه بدم آمد، بسرم آمد.

     اسب‌ ها را نعل می ‌کردند، کیک هم پایش را بلند کرد.

     گر بیل ‌زنی، باغچه خودت را بیل بزن.

     اگه دعای بچه‌ها اثر داشت، یک معلم زنده نمی‌ ماند.

     اگه بگوید ماست سفیده، من می ‌گم سیاهه.

     امان از دوغ لیلی، ماستش کم بود آبش خیلی.

     اولاد بادام است، اولاد اولاد، مغز بادام.

     این‌ همه چریدی دنبه ‌ات کو؟

     باد آورده را باد می ‌برد.

     با گرگ دنبه می‌خوره، با چوپان گریه می ‌کنه.

     با نردبان به آسمان نمی ‌شه رفت.

     برادر پشت، برادرزاده هم پشت؛ خواهرزاده را با زر بخر با سنگ بکش.

     به اشتهای مردم نمی ‌شود نان خورد.

     پول حرام، یا خرج شراب شور میشه یا شاهد کور.

     تخم‌ مرغ دزد، شتر دزد می‌ شه.

     خرسواری بلد نیست، سواری اسب میشه.

     خواب پاسبان، چراغ دزده.

     در جنگ، حلوا تقسیم نمی‌ کنند.

     هرکه را میخواهی بشناسی یا بااو معامله کن یا سفر کن.

     هرکه به امید همسایه نشست گرسنه می ‌خوابه.

     هر دودی از کباب نیست.