آرشیف

تفاهمات صلح بین الافغانی زمانی نتیجهء مطلوب و مثبت خواهند داشت که به رهبری خود افغانها باشد.  
مذاکرات صلح بین نیرو های مختلف افغانی به رهبری هر مرجع ثالث آغاز یافته میتواند اما بدون تسلط خود افغانها نتیجهء مطلوب نه خواهد داد. 
تجارت پاکستان به فروش متاع طالب در بازار مسکو خریدار خوب پیدا کرد که ان تجارت ودر موفقیت این تجارت قسماً اما به نحوی قابل درک حاکمیت  تقصیر کابل بود.  قابل درک بخاطر این که حاکمیت کابل ( افراد در حاکمیت کابل) نمی خواهند و یا به خود اجازه نمی دهند تا امریکا را بخاطر تماس های خویش با روسها بیشتر از آن حد مقرر روابط، حتی به قیمت ضرر به منافع علیلی افغانستان هم که باشد، منزجر بسازند. 
پاکستان با این ابتکار فروش متاع طالب و این تجارت خویش آن اجماع منطقوی که علیه پاکستان بوجود آمده بود  چنانچه ګفته آمدیم قسماً در اثر بی کفایتی حاکمیت کابل   موفقانه شکست. 
حال که به رضایت ادارهء ترامپ و یا عدم رضایت جانب امریکایی ابتکار در دست مسکو ظاهراً تحت نام و بهانهء مبارزه علیه داعیش است و ایران هم درآن بی بهره نیست به زمامداران ما چه میماند؟ 
امریکا از اشتراک  در نشست قریب الوقع مذاکرات صلح در بارهء افغانستان و منطقه در مسکو امتناع ورزیدند، با وجود آن هم از جانب مسکو دعوت شده اند.  
درین گیر و دار آيا امریکا حد اقل بی درد سری برای روسها میخواهد؟ جواب یکی و روشن: نه است. 
سوال: آیا ایران زدودن داعیش را به قوت به قدرت رسیدن طالب در منطقه میخواهد؟ جواب: زدودن داعیش، سنی ها و تاثیران عربستان سعودی را در منطقه میخواهد. بلی میخواهد. اما به صورت قطع نمی خواهد طالب در افغانستان به قدرت برسد. ایران میخواهد تا برنامه های دینی، فرهنګی و سیاسی و اقتصادی خود را در افغانستان به زور ستون پنجم خود در داخل حاکمیت کابل و به زور افراد ملبس به لباس طالب و طالبان عملی و تحقق بخشد. افغانستان باید بازار فروش امتعهء ایرانی بماند و مواد خام افغانستان باید کماکان به پول ناچیز و قاچاق به ایران برود و افغانستان باید توان استفاده از آبهای خود را نداشته باشد. در حالت بد اقلاً اګر حجم آب دریای هیرمندمثلا سالانه یک میلیون   متر مکعب آب باشد و یا نیم میلیون متر مکعب، آما ایران باید سالانه قسمت ثابت آب خود را ازین دریا داشته باشد. حال که در وزارت جناب تورن صاحب اسماعیل خان برق وارد شد اما به ابهای افغانستان و بند آبها بخاطر ګل روی باداران ایرانی شان برنامه روی دست ګرفته نه شد. 
و اما پاکستان درین تجارت از یک طرف اجماع منطقه را علیه خویش شکس، افغانستان را با روس، چین و ایران به نحوی مواجه کرد و در تطبیق برنامه های خویش پيګیر کار میکند. پاکستان به سرمایه ګذاری تاریخی چین ( چاینا – پاکستان اکونومیک کوریدور ) خود را به نحوی از امریکا مستغنی میداند اما باز هم اګر خیراتی از امریکا بدست آورد، رد نه خواهد کرد. پاکستان با ادامهء صدورترور و دهشت، چه به نام دږطالب و فشار دادن حاکمیت ضعیف کابل و ستون پنجم بس قوی و خویش در حاکمیت کابل و در جبهه هر روز حاکمیت کابل را به زانو زدن روزتاروز نزدیک میسازد . 
 از جانب دیګر میدانیم که در نشست قریب الوقوع مسکو عمدتاً به مشورهء پاکستان و یا هم قسماً ایران همان شاخه های حرکت طالب اشتراک خواهند کرد و امتیاز خواهند خواست که به رضایت پاکستان باشند. 
پس واپس رسیدیم به همان نقطهء صفری که پاکستان میخواست. برسد. و این همان دادن امتیاز به پاکستان است.   دادن امتیاز به پاکستان. در افغانستان یعنی زانو زدن به پاکستان . 
درچنین  شرایط و در چنین حالات اشتراک کابل در نشست مسکو و پیامد ھای آن چه خواهد بود؟   
اګر امریکا درین کنفرانس عدم شرکت خود را تأیید کند در آن صورت اشتراک جانب افغانی به چه معنا خواهد بود؟ و اګر اشتراک کند و امتیاز بدهد همان میشود که صلح!؟ به افغانستان از راه پاکستان می اید  و چنین صلح پاکستانی صلح نیست. 
در چنین شرایط که یکی از اهداف مذاکرات خارج کردن برادر افغان از الهء دست دشمن و خاصتاً دشمن پاکستانی است. چه باید کرد؟ 
باید در صورت حضور و یا بدون حضور امریکا در کنفرانس قریب الوقوع مسکو اشتراک کرد. اشتراک به سطح سفیر افغانستان در مسکو و وزیر اقوام و قبایل افغانستان و حد اکثر معاون وزارت خارجه. افغان کفایت میکند. اما نشست باید تحت ریاست وزارت اقوام و قبایل افغانستان باشد. 
درین نشست مواضع و سیاست صلح افغانستان تشریح شده و توافق براین صورت ګیرد که چطور عوض امتیاز ګیری و عوض تفنګ ملت افغان تصمیم ګیرندهء صلی شود و تمام نیرو های سیاسی کشور برای یک انتخابات در سطوح متخلف اماده شوند. به این ترتیب تمرکز اصلی بر متمدن ساختن مبارزهء سیاسی باشد.    
 
و دو مطلب افزون براین:. در مذکرات با حزب اسلامی جانب افغانی و کابل بنابر مخالفتهای داخلی و به زور و زر رسیدګان به زور ب ۵۲  به نتایج ملموس نه رسیدیم و کار درین عرصه در جانب افغانی حاکمیت کابل نا امید کننده و خطر ناک است. 
سوال امنیت سر کسانیکه در چوکات این مذاکرات به کابل بیایند هنوز لاجواب و متیقن نیست. از یک طرف زخم ها  تازه است،  و از جانب دیګر صداقت متحدین جهانی  حاکمیت کابل و به زور و زر رسیدګان افغانی شان مرد اعتماد نیست. آنهایکه جګر ګوشه های خویش را در حوادث تراژيک کشور از دست داده اند همچنان قابل کنترول نه خواهند بود. در چنین حالات اینکه مخالفین مسلح امده به کابل در چوکات مصالحه سیاسی  سر زنده خواهند کشید؟ سوالیکه جواب آنرا زمان خواهد داد اما من آنرا مبهم و تاریک میبینم. 

و ها تجارت بر اسلام از جانب پاکستان  هنوز هم به انواع مختلف ادامه دارد: 
وزیر داخلهء پاکستان را فیسبوکی ها و فیسبوک وارخطاء کرده و اینک به مقامات امنیتی امریکا و دست اندرکاران فیسبوک به  توافق رسیده اند که تشویش های پاکستان را درین عرصه مرفوع سازند. 
ګفته میشود که درین عرصه به پاکستان  اطمینان داده شده که تشویش های شان در نظر ګرفته خواهد شد. 
تشویش پاکستان در ظاهر امر نشرات ضد اسلامی است. اما در عمل  چنین خواهد شد که اول در فیسبوک من مطالب ضد اسلامی را بدون خواست  من نشر و بعد فیسبوک من را به نام نشر مطالب ضد اسلامی مورد پيګرد و بسته کردن  قرار خواهند داد.  تجارت بر دین و فروش دین توسط حکام پاکستانی ادامه دارد.

مسلمانان و خیر خواهان  جهان مطلع باشید!  
الھی خیر 
زنده باد مردم قهرمان افغانستان 
دوکتور صلاح الدین سعیدی 
۲۹/۰۳/۲۰۱۷
۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸