آرشیف

صلح در کشور ما راه درازی را خواهد پیمود و آینده سیاسی کشور تاریک به نظر می‌رسد. مذاکرات امریکایی‌ها با طالبان تحت رهبری آقای خلیل‌زاد بیش‌تر در محور حل مشکلات بین ایالات متحده امریکا و طالبان دور می‌زند، نه حل مشکل طالبان با حکومت فعلی و مردم افغانستان. ایالات متحده امریکا در صدد آن است تا طالبان را از یک گروه دهشت‌افگن به یک گروه مدنی بدل کند تا دیگر منافع امریکا را با اعمال تروریستی مورد حمله قرار ندهند و یا به عبارت دیگر، حادثه‌ی یازدهم سپتامبر یک‌بار دیگر تکرار نشود. اما در مسایل داخلی این که موضوع طالب با مردم افغانستان چطور حل خواهد گردید، از نظر امریکا در درجه دوم قرار دارد.
چنان‌که روس‌ها چنین کار را با مجاهدین انجام دادند، از مجاهدین تحت رهبری استاد شهید رییس جمهور قبلی افغانستان دعوت به عمل آوردند تا به مسکو سفر کنند، با سفر استاد شهید به مسکو رهبران کرملین از عادی شدن روابط بین مجاهدین و حکومت شوروی وقت سخن گفتند و وعده سپردند که دیگر از حکومت کابل پشتی‌بانی نمی‌کنند، روس‌ها داکتر نجیب را تنها گذاشتند و از او در برابر مجاهدین دفاع نکردند که بعد از چهار سال جنگ بالاخره نجیب کشته شد و رژیم طرف‌دار روسیه در افغانستان سقوط کرد.
از شرایط مذاکرات آقای خلیل‌زاد با طالبان هم‌چو یک حالت در ذهن مجسم می‌شود، بعد از این که طالبان برای امریکایی‌ها تضمینات مبتنی بر عدم تهدید منافع امریکا را بدهند و روابط خوب با امریکا داشته باشند آن وقت ایالات متحده حاضر خواهد شد تا در حل مشکل داخلی دست طالبان را آزاد بگذارد و جنگ‌های بعدی سرنوشت سیاسی کشور را تعیین کند. چنان‌که روس‌ها عین کار را در حق رژیم طرف‌دار خودشان در کشور ما کردند.
برای ایالات متحده امریکا موجودیت یک رژیم سنتی محافظه‌کار مذهبی با اهمیت‌تر است نسبت به این که در کابل عناصر غربی‌مشرب بی‌کفایت و مفسد وجود داشته باشند. روابط خوب و حسنه ایالات متحده امریکا با ساختارهای سنتی محافظه‌کار کشور‌های شرق میانه به مراتب بهتر از کشور‌هایی است که دارای ساختارهای سیاسی مدرن اند.
یک مقدار مدنی شدن طالبان در مسایل زنده‌گی مدنی کفایت می‌کند تا امریکایی‌ها با آن‌ها کنار بیایند و حکومت‌شان را به رسمیت بشناسند. این که مردم افغانستان قربانی این دادوستد می‌‌گردند، برای امریکایی‌ها در آن موقع اهمیت نخواهد داشت، چون طالبان حافظ منافع امریکایی‌ها هم در افغانستان و هم در سطح منطقه خواهند گردید. تا آن زمان یک تعداد رهبران سیاسی از طرف طالبان ترور خواهند شد و مردم در یک خلای رهبری به سر خواهند برد. در صورتی که طالبان مشکل‌شان را با امریکا حل کنند و امریکا کمک‌هایش را با حکومت کابل به حد اقل برساند، آن وقت رهبران حکومت وحدت ملی در یک تفاهم سیاسی قدرت را برای طالبان خواهند داد و بعداً از کشور فرار خواهند کرد. تنها کسی که می‌تواند با طالبان کنار آید، رییس جمهور قبلی، آقای کرزی خواهد بود .
بناً ملت ما به خصوص رهبران سیاسی در یک آزمایش تاریخی قرار خواهند گرفت، این رهبران چون جنرال دوستم، استاد محقق، رهبران جمعیت و سایر شخصیت‌های ملی یا کشته خواهند شد و یا مجبور به ترک وطن خواهند گردید، این رهبران در شرایط فعلی کاملاً در یک حالت مستی و بی‌خودی به سر می‌برند و در فکر آینده‌های کشور و مردم نیستند، کار‌های مهم‌شان را امتیازگیری و معامله با حکومت اشرف غنی تشکیل می‌دهد .
من از این رهبران محترم که عمر خودشان را در دفاع از کشور سپری کرده‌اند خواهش می‌کنم که «کمی» به خود آیند از معامله و معامله‌گری و امتیازگیری با اشرف غنی پرهیز کنند گرد هم آیند و در مورد صلح با طالبان، انتخابات بعدی یک موقف مشترک بگیرند. این رهبران مردم را در جریان کار صلح امریکایی‌ها با طالبان قرار دهند و هم موقف‌های خودشان را به صورت روشن برای جامعه‌ی بین‌المللی، امریکایی‌ها و کشور‌های همسایه ابراز دارند تا در برابر یک کار انجام شده قرار نگیرند. این روز‌ها سپری می‌شود و آینده‌ی خیلی خطرناک، همه ملت را تهدید می‌کند، آن‌گاه هر نوع فعالیت سودی نخواهد داشت .