آرشیف

مردم افغانستان مسیری را طی میکنند که آخرش بنمبست است !!

جنگ ، قتل ، تجاوز، مداخلت همسایگان ،… وهزاران بدبختی دیگر همواره سرخط خبرهای که از طریق رسانه های داخلی وخارجی پخش میشود ، است !
تعدادی از این روند سود میبرند !
وتعدادی چشم امید به فردای روشن دارند !
وتعدادی هم حیران زمانند !
ولی برای حل این مسائل تنها مردم افغانستان میتوانند با روی آوردن به علم و دانش،اتحاد وهمدیگر پذیری « به معنی واقعی واژه» خود را از این باتلاق وحشت نجات دهند .
هیچ کشورو ملتی مارا به تکامل نخواهد رساند ، این قانون طبیعت است ، در هر دایرۀ زنده گی انسانها مسیری را طی میکند که سودی برایشان داشته باشد.
وقتی از دایرۀ فرد بالاتر بنگریم خانواده ، منطقه ، شهر ، کشور … انسانها بصورت گروهی به دنبال نفع گروه هستند که میشود «یکی برای همه وهمه برای یکی »
تعدادی دلخوش مدد وهمکاریهای کشورهای خارجی اند ولی باید گفت که کمک های امروزی کشوربه هر پیمانه که باشد همچون آب دریای هلمند آنقدرها تاثیر مثبت به حال ما نداشته بل سود آن به همسایگان حریص ما خواهد رسید .
حتی ساخت وسازها که گویا ترقی را به رخ میکشند اهمیت چندانی برای رسیدن به آرمان های آن چنانی ندارد . بطورمثال سربزنیم به تاریخ گذشته، در گذشته، در دوره های پادشاهای موفق ازجمله محمد داوود خان را تحت بررسی قرار دهید ومقایسه کنید با حکومت فعلی آقای کرزی !
کمک های میلیونی وساخت وساز های بنایی واساسی زمان داوود خان را نمیشود حتی با عصر حاضر مقایسه کرد
ولی نتیجه چه شد ؟ وآنها چه تاثیر مثبتی بجا گذاشته اند وامروز هم بمثابه آن دوران هرقدر کمک وساخت وساز شود آنقدرها در ابعاد ترقی کشور موثر نخواهد بود . 
این صلح موقت است ! ویا همچون آرامش قبل از طوفان !
رفتن به طرف فردای نوین عزم واراده مردم وتمام اقشار افغانی را میخواهد . باید هدفمند قدم برداشت !
تنها نمیشود منشأ همه مشکلات وکاستی ها را ضعف قوه اجراییه بدانیم چون شرایط وروند سیاسی محدوده افغانستان بالاتر از توان یک فرد است ، موقعیت جغرافیایی وتضاد منافع ابر قدرتها عوامل تاثیر گذار در وضعیت سرتاسری کشور میباشند . 
تاهرفرد این مملکت قهرمانانه خودرا برای بدست آوردن آرمان های میهن درددیده ما بسیج نکند آینده روشن را به خواب باید دید .
حرف بجایست ملتی که تاریخ را ازیاد میبرد متهم به تکرار تاریخ است !
جای خوشحالیست که عصر حاضرونسل حاضر بیشتر مارا به آینده امید وار میسازد وبه انتظار این امید واری ننشسته بلکه همت را بدرقه راه میکنیم و برای یک افغانستان سربلند و زیبا قدم برمیداریم .
ومن تا آن روز زنده خواهم ماند !

با احترام 
ادیب معصومی