آرشیف

چنانچه آګاهی دارید طالبان آتش بس ( اوربند ) سه روزه ایام عید سعید فطر (15.06.18 الی 17.06.18 ) که بین حکومت کابل وحرکت طالبان صورت پذیرفت ، قبول وبدان عمل کردند .
ملت مسلمان افغانستان که از جنگ چهار ده بی نهایت خسته شده اند ، ازین (اوربند) وتوافق سه روزه  عید ،استقبال جدی بعمل اوردند ، و تعداد زیادی از عساکر  وسربازان دولتی توانستند با استفاده ازین فرصت نزد فامیل های خویش به مناطقی رفتند که در تحت سیطره طالبان قرار داشتند .
همچنان تعداد کثیر از طالبان به شهر ها ومناطقی که در تحت سیطرهء   حکومت کابل بود آزادانه  سرا زیر شدند. 
در این دید وبازدید امن بر روحیه حربی ونظامی هر دو طرف تاثیرات معینی را در بر داشت. طالبان بازدید  کننده از مراکز شهر ها تقریبا نسل جوان بودند که  بعد از سقوط حکومت طالبان که بتاریخ 23 ماه هشتم  سال 1380  توسط امریکا وناتو صورت گرفت ، سربازان وقوت حربی طالبان را بصورت کل تقریبا نسل جوان تشکیل میداد و لباس طالب از جمله لنکوته ، پیراهن وتنبان طالب تقریبا پاک ونو به نظر میرسید. این حالت شاید هم تاثیر روز های عید باشد ، ریش سربازان طالب کوتاه  تر از یک قبضه دیده میشد.  ولی موی وکاکول های جوانان  شان دراز ونظیف تر بود. 
 طالبان  در بیانه ها ومصاحبه ها اکثراً به یک نقطه تأکید و اجماع می کردند که جهاد ما بر ضد قوای خارجی  است، باید امریکا ها ودر نهایت اشغال کشور ما باید پایان یابد. تأکید داشتند که نیروهای خارجی باید از افغانستان خارج شوند، تأکید داشتند که اگر خارجیها به اشغال خویش ادامه دهند ، به زور سلاح آنها را از کشور خویش خارج خواهیم ساخت.
در این هیچ جای شک نیست که مردم افغانستان از جنگ خسته شده اند وخواستار صلح اند، ولی طالبان در بیانات خویش تأکید داشتند که  مردم مسلمان افغانستان از جهاد خسته نشده اند ودر مقابل اشغال وبی عدالتی ها ، تحقق شرعیت غرای محمدی به جهاد خویش ادامه خواهند داد.
در صحبت های طالبان یک نقطه ویک احساس با تمام وضاحت ملاحظه میشود که طالبان سخت برای صلح تمایل نشان میدهند ودر احوال پرسی بامردم صمیمی ومهربان بنظر میرسیدند.
 طالبان مانند سابق توجه به لباس و ریش مردم نداشتند، دره وشلاق با خود حمل نمی کردند ،با مردم وحتی با بی ریش ها عکس یاد گاری می گرفتند. طالب امروز دیګر از کامره ودوربین کامره تلویزیون در حراس نه بود ونسبت به آن نفرت نشان نمی دادند.
طالبان در مورد زنان اینبار حساس نه بودند ، حتی با خبرنگار زن که در تلویزیون بی بی سی مصروف کار بود با بسیار خوشحالی انتریو ومصاحبه را انجام دادند ، حس انتقام شان ضعیف بنظر میرسید ، حتی در وقت نماز دوش شان بسوی مسجد هم زیاد نبود.. صدای موسیقی که از دوکان ها  شنیده میشود ، حساسیت نشان نمی دادند ، بالعکس با شنیدن ترانه های مهینی وموسیقی رزمی یکجا با سربازان وعوام الناس مصروف اتن ملی بودند .
یکی از قوماندان مشهور طالبان بنام زرقاوی در ولایت ننگر ها ر طی مصاحبه به سلام تایمیز که ده سال بدین سو با حکومت کابل در حال جنگ بود میگوید :
«د اختر په لومړۍ ورځ، زه جلال اباد ښار ته لاړم. ما په ۹ کالو کې په لومړي ځل ولید؛‌ ښار بېخي بدل شوی او ښایسته شوی وو.»
او طی مصاحبه به سلام ټایمز می افزاید : «ماښام، مونږ لاړو چې په کامه ولسوالۍ کې شیریخ وخورو. په لاره مو چې سفر کاوه، افغان امنیتي ځواکونو به مونږ ځای ځای درولو او د اختر مبارکي به یې راکوله،‌ او مونږ به هغوی ته مبارکي ورکوله.»
هغه وویل، «امنیتي ځواکونو مونږ ته ډېره مینه راکړه. زه له خوشحالۍ نه یوه شپه او یوه ورځ مسلسل ویده نشوم… هغه زما په ژوند کې یوه له ښو خاطرو څخه وګرځېدله.»
او نه تنها با یک شیر یخ از  رفتن دوباره با جبهه جنگ وجهاد ابا ورزید ، بلکه از سنت امر بالمعروف ونهی عن المنکر  هم دست بردار شد.
سلام ټایمزدر گزارش خویش می افزاید (د خوګیاڼو ولسوالۍ په مېمله سیمه کې یوه ۵۰ کلن جیلیبۍ پخوونکي شمس الدین وویل، «د اختر په لومړۍ ورځ، کله چې ما ولیدل چې عسکر او طالبان زما د دوکان په مخه کې یو بل ته د اختر مبارکۍ ورکوي، ما ټکان وخوړ ».
 وی طی مصاحبهء افزود :«زه د هغوی په لیدلو شوم، او زه قسم خورم چې د جیلیبیو کړۍ رانه وسوځوېدله. زه بېخي حیران شوم. ما فکر کاوه چې زه خوب وینم. زه بې نهایته ډېر خوشحال شوم.»
الهي ستا دربارکې هرڅه شته. الهي مونږ ته هم باعزته د اسلام له اصولو سره برابر ژوند ارزاني کړه.
الله ( ج) دې زمونږ وطن کې با عزته سوله راولي. آمین

امین الدین « سعیدی  – سعید افغانی »