آرشیف

 
ریس جمهور کرزی در جلسه ی لویه جرگه مشورتی در ماه سپتمبر/ میزان ۲۰۱۱  در رابطه به پیمان راهبردی با ایالات متحد امریکا صحبت میکرد؛ گفت: ( ما افغانها شیر استیم حق خود را از هر کسی میگیرم). این سخنان ریس جمهور به استقبال حاضران مواجه شد. ریس جمهور با این اظهارات سه هدف را دنبال می کرد:
 
۱. تشجیع حاضران به اظهارات تند علیه امریکا.
۲. تظاهر به غیر وابسته بودن.
۳.  بدست آوردن حمایت اعضای جرگه  در برنامه های مطروحه .
 
 سخنان ریس جمهور در میان مردمان عشیروی وعوام کار برد؛ داشت اما دانشگاهیان واهل خبره واضح میدانند که جلالتم‍آب حامدکرزی با بالگرد ها ومحافظان امریکایی از کویته/ارزگان  تا کابل همراهی شد. این اظهارات نمی تواند این سابقه را تغیر دهد.
 
ریس جمهور کرزی بعد ازانتخابات پر از تقلب در سال ۱۳۸۸ دوباره به کرسی ریاست جمهوری رسید ومجددا به کتاب مقدس مسلمان ها(قران) و قانون اساسی کشور سوگند خورد که از منافع ملی ودین مردم افغانستان در همه احوال پاسداری کند.
 
اگر وجود نیروهای بین المللی در افغانستان نا مشروع/ تعریف ناشده است این وظیفه ریس جمهور ومجلس نمایندگان است که دراین مورد با در نظر داشت منافع ملی افغانستان تصامیم جدی را در موقع لازم اتخاذ نمایند.
نیروهای بین المللی بعد از فیصله شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۱ به افغانستان آمدند وهدف حضورآنها در افغانستان تعریف شده و مشخص بود:
 
۱. مبارزه تا نابودی تروریزم بین المللی( القاعده وطالبان)
۲. حمایت ورشد دولت داری وبازسای افغانستان.
۳. حمایت حقوق بشر وآزادی های مدنی.
آیا جامعه جهانی در افغانستان به اهداف فوق نایل آمدند یا خیر؟ خیر. ایجاب بحث ونوشتار جدا گانه را دارد.
 
اگر نیرو های بین المللی به اهداف فوق پایند استند افغانستان منحیث عضو سازمان ملل متحد نمی تواند بر نا مشروع بودن حضور آنها انگشت گذارد اما اگر نیرو های بین المللی از اهداف اعلان شده عدول می کنند ودست به اعمال دیگری میزنند که بر خلاف اهداف صلح جویانه ومنشور ملل متحد است؛ دولت افغانستان منحیث یک کشورمستقل! حق دارد در مورد نحوه فعالیت ها وقانونمند شدن مجدد حضور ویا اخراج نیروهای بین المللی با در نظر داشت منافع ملی کشور تصمیم بگیرد.
 
 
فساد اداری حکومت افغانستان را چنان از راس هرم پیچانیده وفرا گرفته است که محدود کارمندان صادق دولت خودرا درین نظام بیگانه می دانند؛ مثلا دریافت پول های کلان و بدون حساب ریس جمهور از کشور های جهان؛ منجمله از حکومت جموری اسلامی ایران؛ رسانه ی شد ومورد تایید ریس جمهور قرار گرفت یکی از آنهاست.
 
حکومت وقت جمهوری اسلامی ایران در جلسه بن اول ۲۰۰۱ سهم فعال داشت ودر همه فیصله های آنرا تایید کرده است. فیصله های شورای امنیت سازمان ملل متحد به همه کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران الزام آوراست.  در ضمن ایران همکار جامعه بین المللی در مورد مبارزه با تروریزم بین المللی ومواد مخدردر افغانستان بود اما فشار های جهانی به ويژه امریکا در مورد برنامه اتمی آن کشور را مجبور به  سیاست مدارا وفریب با جامعه جهانی ساخت  که در واقع همان سیاست دوهه قبل پاکستان در منطقه است. ایران به اصطلاح خطوط قزمز را عبور کرد؛ از دشمنی با طالبان کاست وبرای این گروه مراکزی در ایران تدارک دید وکمک های نظامی  ودفتری درتهران به اختیار انها قرار داد.
حکومت ایران در پهلوی حمایت خاموش از گروه طالبان حمایت مالی خویش را به ریس جمهور افغانستان؛ گروه های سیاسی وشخصیت های با نفوذ  به سه دلیل سرعت بخشیده است.
 
۱. حفظ نفوذ در میان گروه های سیاسی به منظور رقابت های منطقوی.
۲.  مقابله با امریکا بیرون از ایران
۳. زمین گیر کردن ناتو در جنگ افغانستان.
 
حکومت های ایالات متحده امریکا وایران پول های بی حسابی را تحویل دفتر ریس جمهور می دهند. سوال اینجاست که چرا ریس جمهور کرزی درمقابل ایالات متحده امریکا شیر گونه می تازد ودر مقابل جمهوری اسلامی ایران سکوت  اختیار کرد؟
 
حکومت امریکا وشرکای بین المللی جنگ افغانستان میخواهند به نحوی حافظ دموکراسی و تطبیق قوانین در افغانستان باشند این امر توجیه کننده حضور پر مصرف انها در میان شهروندان شان است که در صورت تطبیق قوانین انحصار قدرت به یک شخص مانند بسی از کشورهای آسیای مرکزی را ناممکن میسازد اما حکومت ایران میخواهد به افغانستان منحیث کشوری که باهم فرهنگ وزبان مشترک دارند بحیث متحد منطقوی وجهانی دایمی نگاه کند وکاری برای دموکراسی؛ نقش قوانین وآزادی های مدنی ندارد. از حکومت جمهوری اسلامی که خود آزادی قانونی را احترام نمی گذارد وعده زیادی رهبران سیاسی مخالف نظام را زندانی ساخته است نباید انتظار حمایت از دموکراسی وآزادیهای مدنی را داشت. فلهذا حمایت های منطقوی را ریس جمهور کرزی در تداوم قدرت خویش بعد ۲۰۱۴ موثر میداند ودر مقابل اظهارات ریس جمهور ایران محمود احمدی نژاد در پنجمین کنفرانس ریکا در ۲۶ مارچ ۲۰۱۱ در دوشنبه سکوت اختیار کرد. سکوت ریس جمهور کرزی میرساند که بعد ازین وی حضور غرب را مانع ادامه قدرت خویش می داند وازآن ناراض است ودارد عملا در کمپ رقبای امریکا قرار میگیرد.
مداخله ی ماجراجویانه داکتر محمود احمدی نژاد ریس جمهوری اسلامی ایران؛ کشور همزبان وهم فرهنگ ما در مورد حضور یا ترک نیروهای بین المللی از افغانستان غیر دوستانه؛ دور از روابط حسن همجواری وفرهنگی ومغایر منشور سازمان ملل متحد است.
 
سکوت اپوزسیون سیاسی دولت  در مورد اظهارات ریس جمهور ایران نیز سوال بر انگیز است. آن هایی که خود را منتقد حکومت می دانند ودر واقع حکومت سایه را تمثیل می کنند در قضایای که هویت واتیورتیه سیاسی  افغانستان منحیث یک کشور مستقل را زیر سوال قرار میگیرد. چگونه ساکت اند؟
 
ریس جمهور کرزی با رای ۴۹ درصدی مردم درمقام ریاست جمهوری قرار دارد وقانون اساسی منحیث وثیقه ملی در ماده ( ۶۳) ۱ریس جمهور را به حمایت وپاسداری منافع ملی وتمامیت ارضی افغانستان مکلف می سازد.
اظهارات ریس جمهور ایران مداخله آشکار در امور افغانستان تلقی میگردد در صورت ادامه سکوت ریس جمهورامکان دارد از جانب مجلس نمایدگان! به خیانت ملی متهم ومورد بازپرس قانونی قرار گیرد. وازجانبی دیگر نیز شکاف سیاسی میان حکومت کرزی وشرکای غربی اش را عمیق تر خواهد ساخت.
 
عزیز احمد بارز
 پژوهشگر حقوق مقیم اکسفورد
۱۲ حمل ۱۳۹۱/ اول اپریل ۲۰۱۲
اکسفورد
 
 
۱. ماده شصت و سوم 
رييس جمهور قبل از تصدى وظيفه ، مطابق به طرزالعمل خاص که توسط قانون تنظيم مي گردد، حلف (سوگند) آتي را به جا مي آورد : 
بسم الله الرحمن الرحيم 
"به نام خداوند بزرگ (ج ) سوگند ياد مي کنم که دين مقدس اسلام را اطاعت و از آن حمايت کنم . قانون اساسي و ساير قوانين را رعايت و از تطبيق آن مواظبت نمايم . ازاستقلال، حاکميت ملي و تماميت ارضي افغانستان حراست وحقوق و منافع مردم افغانستان راحفاظت کنم و با استعانت از بارگاه پروردگارمتعال و پشتيباني ملت ، مساعي خود را در راه سعادت و ترقي مردم افغانستان بکار برم.