آرشیف

(من نگویم که مرا ) یک شبه آباد کنیــد!
جای بشکسـتن در ، پنجره ایجاد کنیـــد
 
عـرض ما را برسانیـد به  اربـاب دغــل
شرم تان باد که  یاد  از سخنِ داد کنیــد
 
گنـج وسرما یــهء  ما را ،  بربودنـد  همه
بی سبب بهـــرمنی خسته چه فـریاد کنیــد
 
هردم اولاد خلف ،خون  جگر می ریـزند
ناخلف رابه  تـزا ویر، دلـش شــاد کنیـــد
 
کورهِ  مکر شما  ، زیر و زبر خواهـد شـد
تا شما حیـرت از این رونق امداد کنیــــد
 
در بساط  که بود ،حیله و نیرنگ و فریب
جای شرم ست کزآن پیشهء ارشاد کنیــد
 
بعد ازاین کی به خموشی بدهم ، دادسخن
فـاش گــویـم   نتوانـید  ، چـو صیاد کنیــد
 
سـرد هـم نغـمـهِ وحدت ، بـه اولاد و طن
دوستان  بهر وطن، شیـوهِ فــرهاد  کنیــد
 
(عند لیبا)به کمان تـو، سخن تیـر شــود
عقـل گـو یـد که صیاد یی ، صیـاد کنیـد
 
 
سید محمد نبی عند لیب علوی مقیم ایران