آرشیف

از دوستم پرسیدم که از مشاهدۀ کانفرانس مطبوعاتی کاندیدان شکست خوردۀ غور در کابل متعجب شدم. مثلا جناب قاضی عبدالقادر امامی غوری خودرا در فاریاب کاندید کرده اما در صف اول کاندیدان شکست خورده غور نشسته ادعای تقلب در غور را دارد! این یعنی چه؟ بجوابم گفت مثلیکه خبر نداری؟ گفتم از چه؟ گفت قاضی صاحب درین نشست مدعی نه بلکه وکیل مدافع بوده است باز پرسیدم وکیل کدام کاندید؟ گفت نور چشمی جمیله امامی  دختر ارشد ایشان خودرا در غور کاندید کرده بود وشخص قاضی صاحب امامی در فاریاب! باز متعجب شدم گفتم چه میگی یعنی دو نفر از یک خانه میخواستند دودسته لقمه را از دهلیز سرد پارلمان وارد سالون گرم شکم کنند؟ گفت بلی.باز حیران ماندم گفتم عجب مزدوری ساده و پر در آمدی؟!باز ادامه داد واقعا درد آور است هردو مؤفق بگرفتن رأئی کافی نشده اند یعنی ناکام مانده اند خوب گفتم ( رشتیا داده چه دحریص کاسه چپه ده)ها همین ضرب المثل پشتو اینبار در حق پدر ودختر صدق کرده مگر این نا کامی را قاضی صاحب مرگ تدریجی فکر کرده تا آخر مبارزه میکنند ، گفتم خودش برود فاریاب دیگه در صف غوری ها چه میکند.گفت نه خودش هیچ رأئی ندارد دخترش اقلا یک هزار رأئی دارد حالا کوشش میکنند عصای پیر بجای پیر استاد شود گفتم هر جوری راحته همانطور کند مه ازی بازی سر در نیاوردم…..

باز پرسیدم راستی یک نفر بلند قد کم موی با نیش انگشت ها راست شلیک میکرد کی بود؟ از نظرم بسیار عصبانی به نظر میرسید. جواب داد آن یکی اساتید محترمی است بنام امان الله که در حساب بسیار ضعیف است چون قبل از انتخابات برایش گفتم خودرا کاندید نکن شما یک استاد هستین حالا برای استاد ها وداکتر های غور لازم نیست به پارلمان بروند بیا به همان وظیفه مقدس ادامه بده چه میکنی دوم شاید کامیاب نشوی از حرف اخیرم خیلی عصبانی شد گفت همین قریه خودم که بمن رأئی بدهد به زور خدا کامیاب هستم گفتم به زور خدا چیزی گفته نمیتوانم اما پیروزی یک وکیل به رأئی یک قریه ممکن نیست. گفت تو میفهمی قریه ما چقدر رأئی دارد؟ گفتم هزار. گفت نه بسیار است فهمیدم به حساب بسیار تنبل است.خوب به هر حال استاد یکدنده هر طرف شلیک میکرد وحرف مارا نشنید تا اینکه کار به کابل کشید وخدا میداند دیگه چه اتفاقات رخ میدهد.

باز از دوستم پرسیدم تو همه کاندید هارا خوب میشناسی واز کیف وکان همه اطلاع داری دیگر ها کی بودند؟ گفت چه میکنی هر چه تفنگ سالار وملا وتیل فروش ودم کنده بوده خود کاندید کرده تو بیا کابل را ببین 665 نفر که نیمی شان یله گرد وبیکاره اند خودرا به 35 چوکی کاندید کرده اند همه هم ادعای پیروزی دارند. فهمیده میشود کم فرهنگترین مردم در پایتخت جمع شده وای به حال ولایات محروم خصوصا غور. گفتم ها راست میگی.

باز پرسیدم خوب همه ادعای پیروزی دارند طوریکه یک کاندید شکست خوردۀ غور که رنگ سیا داشت داکتر وحید  یا هیواد نامش را در غور هیچ نشینده ام  گفت نه تنها کاندیدان که دولت وکمیسیون انتخابات وکمیسیون شکایات همه در تقلب دست دارند پس این موضوع را کی حل کند؟ گفت یک قانون خوب ویک حکومت با اداره.طبعا تعداد در انتخابات شکست خورده اند حالا همه شکست خورده ها ادعای پیروزی دارند معلوم میشود که دروغ میگویند درین حالت دولت ویا کمیسیون اعلان کند کسانیکه شکست خورده اند وادعای تقلب دارند اگر اسناد قانع کننده ارائه نکنند باید به جریمه نقدی محکوم شوند چون بیهوده باعث ضیاع وقت کار مندان کمیسیون شکایات شده اند.یعنی هم شکایات راست باید جدی گرفته شود وهم شکایات دروغ.شکایات واقعی را بخاطر جلوگیری از تلف شدن حق واقعی مردم وشکایات دروغ را بخاطر جلوگیری از ضایع شدن وقت کار مندان جدی بگیرند. یعنی اعلان شود هر ادعای که دروغ ثابت شود مدعیان دروغ به جریمه نقدی محکوم میشوند درین صورت از تراکم عرایض وشکایات دروغ جلوگیری میشود.مردم را اگر بحال خود شان بگذاری چون تربیه نشده اند هیچ حدی را برسمیت نمیشناسند. گفتم صحی است تشکر مه مقصد حیرانم که امامی صاحب در فاریاب شکست خورده در صف اول مدعیان تقلب در غور نشسته کس جای شستن خودرا درین کشور نمیداند عاقبت بخیر…