آرشیف

در شرایط که افغانستان دچار صد ها مشکل از قبیل مشکلات امنیتی, بیکاری, فرار منابع بشری از کشور, خشکسالی, تولیدات ناچیز زراعتی, کاهش قابل ملاحظه فعالیت های صنعتی , بسته شدن کارخانه جات به دلایل مشخص ,نبود کارخانه جات تولید مواد ضروری واساسی نیازهای روزمره شهروندان ,  کاهش افغانی درمقابل اسعار خارجی که منجر به افزایش سرسام آور قیم بخصوص مواد اولیه غذایی در بازارهای افغانستان شده, کاهش آب های زیرزمینی که باعث تولید ناکافی محصولات زراعتی شده مخصوصا امسال(1397), افزایش بیجاشده گان داخلی به اثر جنگهای داخلی وخشکسالی که نهایت نگران کننده است و موج عظیم  مردم از قرا وقصبات به مناطق شهری کوچ کرده تا حداقل زنده بمانند که این همه مشکلات است و واقعا اگر درک باشد نگران کننده است که باید درین باره با تعمق روی آن فکرگردد وراه حل مناسب را جستجو کرد, اما متاسفانه درین شرایط حساس افزایش سه برابر تعرفه به کالاهای خارجی کدام یک ازین مشکلات را حل میکند , اما برعکس کدام مشکل را صد در صد تشدید نمی کند بلکی تشدید میکند که این یک واقعیت است که باید پذرفت.
همه اقشار یک مملکت دوست دارند کشور شان آباد , مقتدر ودارای اقتصاد قوی وشهروندانش از یک زنده گی مرفع برخوردار باشند که این آرزوی هر فرد یک مملکت است , اما بیاید واقعیت ها را درک کنیم ,  با درنظرداشت مشکلات که درفوق ذکر گردیده آیا افزودن سه برابر تعرفه بر کالاهای خارجی چه بلای برسر ساکنین این کشور خواهد آورد , واضح است که بد بختی بیشتر, گرسنگی بیشتر , دوزدی وآدم ربای بیشتر , ناامنی بیشتر , فشار روی دولت از ابعاد مختلف , فرار جوانان از کشور با افزایش قیم وبیکاری روز افزون ودوری ملت ازدولت و امید است که درین باره بیشتر فکر شود , راه های دیگر جستجوشود ودولت این تصمیم که گرفته بازنگری کند در غیرآن برعلاوه اینکه مشکلات کم نمیشود و این تصمیم هیج دردی را دوا نمیکند اصلا ما چه داریم که به کالاهای خارجی این قسم تعرفه وضع کنیم  درضمن تولید کنند ه گان خارجی مشتری خوده دارند هیج نیاز هم ندارند که قیمت خوده با افزایش تعرفه کاهش بدهند تا به ما ارزان تر تمام شود, حد اقل اگر تولیدات داخلی ما پنجاه فیصد نیاز اساسی مارا تکافو میکرد با پنجاه فیصد باقی مانده میشد کنار رفت اما فعلا ما صد در صد نیاز به وارد کردن اکثر کالاهای خارجی داریم بطور مثال افغانستان یک کشور زراعتی است که ین یک واقعیت است اما به سی ملیون نفوس که ما داریم چند فیصد نیاز غله را افغانستان تولید میکند دیگر کالاها به جای خود باشد, یک روز اگر بنادر افغانستان بسته باشد چهار کیلوگندم به بیش ازدوصد افغانی میرسد درصورت که تمام مناطق افغانستان غله برداشت میکنند دیگر کالاها که ما اصلا تولید نداریم دیگه به چه پیمانه افزایش خواهد داشت. 
آیا افراد که این تصمیم را گرفتن نیازهای اساسی مردم افغانستان را دقیق ارزیابی کردند, تولیدات ما به کدام درجه وپیمانه است , نیاز ما به کدام پیمانه ودرجه است , کدام کارخانه جات تولیدی به کدام پیمانه وجود دارد , عواقب آن چه خواهد بود, این راه حل نیست , مشاورین ومتخصصین که این طرح را دادند باید طرح خوده بازنگری کنند تمام ابعاد آن را با تفکر وتعمق بیشتر سنجیده به مرحله اجرای بگذارند اگرنه این طرح جز فشار روی ملت جزی دیگرنیست , جز فرار منابع بشری از افغانستان چیزی دیگر نیست , جز دوری ملت از دولت چیزی دیگر نیست, این طرح اصلا اجرای نیست , اصلا سودی به دولت وملت ندارد جز خرابی , بد بختی ودوری ملت از دولت وصدا مشکل دیگر که فعلا تصور آنر ا کسی کرده نمی تواند.
 به امید پیروزی وسربلندی مردم افغانستان وبه امید یک افغانستان آباد ومقتدر درجهان

با احترام 
محمد ناصر سرشار غوری