آرشیف

بادامه شعراُستاد عالیجناب فَضل الحّق (فضل):«مینوازد روح و جان را هر زمان غـــور و هـــرات » اینجانب خشنود هروی چند مصراعی را بحضور خوانندگان عزیز تقدیم میدارم ، امید است مورد قبول شان واقع شود:

 
این فــضای دوستی هــر گز ندارد ســــرحدی               بیشتر شــد آن ولا ،اندر میــــان غــور و هـرات
مــردم عــلم پرور و با دانش این سرزمیــــــن               همچــو سرو آزاده اندر بوستان ،غـور و هــرات
رشته ای تاریخــــی ما سختر از خــــارا بُــود                در جهان بالَد بخود از ارج شاءن غور و هرات
بس ستمگــاری رسیده است بهرما ،از دشمنان               کــَی دهد این رشته را ،هم رایـگان غوروهرات
همچو شیر مادر است او، در همه انــساج مــا               چه محبّت!چه صفـای جاودان ! غـــور و هرات
صدهزاران شُکریارب، چون بدادی این اساس               مــرحبــا بر شا هدان و مُخلصان، غور و هرات
ای خوشا! بــرمِهر بیغـش در میــان خـــلق ما               عــالم آگاه شد ز مِهــر دوستـان ، غــور و هرات
بس رفیقانم ، ازآن لعل است و سر جنگل یقین               داده اند بــر یکدیــگرآن امتحــان، غـور و هرات
حرف اُستادم ز ســاغر، آن گل احمد ساغــری              کَی رود از یاد و هم زین زبــان، غــور و هرات
من ،که بودم در حــضور (مشعل) علم و هنـر              شاد باد آن روح پاکش در جنــان،غور و هــرات
لطف استادم بیادم هست، تا آن روز حشـــــــر              باد یارب! از همه آفـا ت درامان ،غــور وهـرات
یادی ازآن چغچران دارد (محاکی)،از هـــرات             بهر تفتیــــــش و نظارت معّلمان ،غــور و هرات
در همان دارالمعّلم سالها ،جــویــــــــــای عــلم              بــــــــوده اند اولاد دهـــقانان آن، غــور و هرات
نسل غورواین هرات، هست هسته ءعلم و ادب             میرسان نصرت تو یارب! برهمان ،غوروهرات
سینه پُر فیض هر یک میطپد ، در خدمتـــــش              آرزو آنست ســعــــــادت کماکان ،غــورو هرا ت
را ه پُر پیچ و خمت راکَی کند طَی ،هر خسی              سوی خود خـواند شورجرس کاروان غوروهرات
شایقی کوی تو ام ، ای مَسقَط الرّاءس عزیز !             سخت میخــواهد دلم،آن چغچران ،غور و هــرات
آبیاری میکنی از لطف خود، جان و تنــــــــم              شــُکر ِلله زانکه هستند راز دان ،غــور و هــرات
خـواجه عبدالله انصار(رح)و معین الدین چشت           گشته اند بالحّق بهر جای پاسبان ،غـــور و هرات
نسل ما از آن قدیم ، پویای عـــلم و دانش ا ست           ایدریغ ! از جهل دونا ن ، پُر فغان غور و هرات
ایوطــن! اولاد و اکنــــافت سزاوار رحم است            مــر گ برآن بد رگان و جــاهلانِ غـور و هرات
ذ ّ ره ذ ّره خاک آن میــــــهن به چشمم سُـــرمه باد!
در دل ِ(خشــنود) اخــّص دارد مکان غور و هرات.
 
عبدالکریم ( خشنود)هروی کهدستانی.
مورخه 12-06-2010.میلادی شهر کییف –اوکرائین.