در رثای قهرمان ملی ( شهید احمدشاه مسعود )
 

خدایا شاخۀ مرجان شکسته 
نهالِ سرو این بُستان شکسته

به هرسو بنگری ، عالَم سیاه است
هژبر صفدر میدان شکسته

در این ماتم سرا هرکس بنالد 
امیدِ قلبِ مظلومان شکسته

یلی ، شیر افگنی ، کافر ستیزی 
به دستِ کافر مروان شکسته

وطن را پاسبان و پور صادق
به دستِ تازی نادان شکسته

جهان در ماتم او سوگوار است
خدنگِ چشم نامردان شکسته

همی نالند طفل و پیر و برنا
سپهسالار محرومان شکسته

فلک در جیب غم کرده فرو سر
درخت قامت پروان شکسته

تخار و درۀ وادو بنالند
دُر یکدانۀ دوران شکسته

غریو از هندوکش برخاست یارب 
جلیس سنگ سنگِ آن شکسته

سر خود میزند نیلاب بر سنگ
عزیز و سرور افغان شکسته

خدایا رحمتی بر مردم ما
که سردار سپه داران شکسته

امید از راستی هرگز مدارید
که نخل سرو را طوفان شکسته

خدا رحمت کناد آن مردِ مؤمن 
چراغ و مشعل ایمان شکسته

به دنیا اعتباری نیست خرّم 
مسلمانان چرا پیمان شکسته