آرشیف

 
(زنی بخشنده و شجاعی که برادر و قبیله اش را به اسلام فرخواند)
 

    سفانه دختر حاتم بن عبدالله بن سعد بن حشرج بن امرئ القیس بن عدی بن أخرم بن ربیعه بن جرول بن ثعل بن عمرو بن غوث بن طیء طائی بوده است. حاتم طائی پدر سفانه یکی از بخشندگان معروف تاریخ می باشد، که به وی در کرم، بخشنده گی و حسن خلق مثل زنند، و می گویند: فلانی بخشنده تر از حاتم طائی است. حاتم مکنی به ابو سفانه و ابوعدی بوده، که کنیه اش منسوب به دخترش سفانه است که فرزند بزرگش می باشد، و نیز به پسرش عدی بن حاتم است. حاتم پدر سفانه یکی از شعراء  برجسته عرب نیز بوده، که بعضی از اشعار او توسط علاقمندانش گردآوری و در سال 1872 میلادی در لندن به چاپ رسیده است. حاتم هر چه داشت را بر محتاجین نفقه می کرد، و دروازه خانه اش بر مهمانان گشوده بود، حتی تا جائی که بر خودش و خانواده اش چیزی باقی نمی ماند، و گرسنه می ماندند. و در این باره بود، که وقتی سفانه از صفات پدرش برای رسول الله(ص) یادآوری نمود، و گفت: من دختر سردار قوم خود هستم، پدرم به کمک مردم می شتافت، مشکلات شان را حل می کرد، مهمان نواز بود، گرسنه گان را سیر می نمود، در حفظ آبروی مردم می کوشید، در سلام کردن پیش قدم بود،و هیچ نیازمندی را از خود نمی راند. آن حضرت(ص) برایش فرمودند: (یَا جاَرِیَة! هَذِهِ صِفَة المُؤمِنُ حَقاً.) ترجمه: ای دختر! بدرستی که این ها صفات یک مؤمن است. حاتم 46 سال قبل از هجرت رسول الله(ص) وفات یافت، و اسلام را درک نکرد، و بعضی از مؤرخین گفته اند: وفات حاتم طائی و انوشیروال عادل هم زمان بوده است، ملا حسین واعظ کاشفی در ساله حاتمیه می نویسد: حاتم در سال هشتم از ولادت حضرت رسالت پناه صلی الله علیه و آله سفر آخرت پیش گرفت، و عجبا آن که وفات انوشیروان نیز که در عدل بر سلاطین سابق فائق و در میدان سبقت گوی نعمت از پادشاهان ماضی در ربود.

ادامه مطلب در اینجا