آرشیف

سـاغــر

دسامبر 10, 2014

عبدالغفور غوری

« سـا غـر» همچومـیـنا ست ،چومـیـنـا نگـهـد ا ر
جا م ِ پـرا ز صهـبا ست ،چـو صـهـبـاء نگـهـد ا ر

آ ب و هــو ا یـش پـا ک ، مـُصَـّّــفــا ، گـــو ا ر ا
ر ا مـشگـر ی د لهـا سـت ، چو د لـهـا نگـهـد ا ر

ا ز د یــد نـش د ل مـیـشــو د ز نــد ه بـه هـر با ر
بـر مـا چـو مـسیـحـا ســت ، مـسیـحـا نگــهــد ا ر

آ بـش، مـي نـا ب و هــر چــشــمـه چـو کــو ثــر
بــر مـا چـو مـُـد ّ و ا ســت ، مُــدّ و ا نـگـهــد ا ر

هـر قـطره حـلا ل و ذ ُ لا ل ا سـت و ز مـز مـز م
چـو ن پا ک و مـُصِّـفـا سـت ، مـُصّـفـا نگــهـد ا ر

د شــت و د مـنـش مـو ج ز نـد سنـبـل و ر یحـا ن
چـو ن گـلـشــن ز یـبـا ســت ، ز یـبـا نگــهــد ا ر

د لـهــا ،هــمــه شــیـفــتــه ي گـلـهــا ی ســا غــر
سـا غـر گـُل ِ رعـنـا ســت، چـو رعـنـا نگــهــد ا ر

مشکن تـو شـا خ و تـنـه ور یـشـه ي« خـنجک»
«مَزَ ک» چـو تـو تـیــا سـت ، تـو تـیــا نگـهـد ا ر

مَـتـر ا ش، چـو مـو، جـنگـلِ سبـزِ سـر ی کـوهـم
د ســت ا ز کـُلـنگ ، تـیـشـه ، تـبـرهـا نگــهـد ا ر

هـر بـو تـه ،گـیـا هــش د ا ر و ي د ر د هـا سـت
آ ر ی چــو کــیـمـیـا ســـت ، کـیـــمـیـا نگـهــد ا ر

تــو صــیــف ا نگــو ر و بـهـی نـا کــش نـتــا نــم
چــو ن بـا غ تـمَـّنــا ســت ، تـمـّنـا نگــهــد ا ر

یـا ر ب تـوا یـن قـلـب و طـن ( غـو ر با سـتا ن )
د و ر ا ز غــم و ر نـج و سـتــمـهـا نـگـهـــد ا ر

ا یـن مــلــت ِ ر نـجــو ر و هــم خــا نـه ي مـا ر ا
د ر حــفـــظ و پـنـا هــت چــو یکــتــا نگـهــد ا ر

« غوری» مـبـرا ز یا د « مند یشی» و« ملنگ»
هــم خا طــر ه و پا س « هـمـنـو ا » نگـهـــد ا ر

هلند
14.12.2012
عبد ا لغفو ر « غو ر ی»

یا د د ا شت :
خنجک : یک نو ع د ر خت کو هی ا ست که ز یا د تر د ر کو ه ها ی سا غر می ر و ید و میو ه ها ی گر د و سبز ر نگ د ا ر د.
مز ک : د ا نه ها و یا میو هً د ر خت جنک ا ست که ا ز آ ن ر و غن میکشند و ا ین ر و غن بسیا ر با مز ه و مد و ا ا ست .
15 پانزدهم ماه دسمبر سال 2012 مصادف است به سالروز و مرگ نا بهنگام استاد گل احمد «مندیشی» که پوره پنج (5 ) سال قبل در همین روز بتاریخ 15.12.2007 استاد بزرگوار گل احمد «مندیشی» این پهلوان و دلیر مرد شجاع و بی حرا س، مهربان و وطنپرست در حال مهاجرت و مسافرت دور از وطن در دیار غربت در شهـر مسکو در اثر مریضی که عاید حال شان گردید ه بود جهان فانی را ترک گفتند و به ابدیت پیوستند روح شان شاد و یاد شان بخیر. انالله و انا الیه راجعون

ا ین پا ر چه شعر بمنا سبت پنجمین سا لگر د و فا ت مر حو م ا ستا د گل ا حمد « مند یشی» و به یا د بو د ا ستا د ا ن بز ر گو ا ر هر یک ا و ستا د سعـد ا لـد ین « ملنگ » و ا و ستا د د ستگـیـر «همنو ا » سر و د ه شد ه ا ست . گر چه جسمآ ا ز کنا ر ما د و ر ا ند و لی خا طر ا ت جا و د ا نه و ما ند گا ر شا ن بر ا ی همیش د ر قلبها ی ما خو ا هند ما ند . ر و ح پا ک شا ن شا د و جنت ا لفـر د و س جا ی همیشگی و ا بد ی شا ن با د آ مین یا ر ب ا لعا لمین.

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

مطلب را پسندیدید؟