آرشیف

نام و آوازۀ احمد سعیدی به عنوان تحلیلگر وکارشناس مسایل سیاسی ومنطقوی زمانی اوج گرفت که مأموریت ایشان در قونسلگری افغانستان درپشاورخاتمه یافت. سعیدی هنگام کار درپاکستان توانست شناخت قابل توجهی از اوضاع سیاسی و اجتماعی آن کشور به دست آورد و خود را باجریانها ونحله های گوناگون سیاسی ، اجتماعی و فکری پاکستان و رهبران و رهروان آنها آشنا سازد وتصویری نسبتا روشنی از اوضاع واحوال باشندگان دو سوی خط دیورند نزد خود ترسیم نماید.
 آقای سعیدی هنگامی که  به کابل برگشت به علت شناخت و درک عمیق تری که از اوضاع پاکستان به ویژه ساختارهای اجتماعی وسیاسی ایالت سرحد وایجنسی های لب مرز، داشت به زودی در رادیوی آزادی وتلویزیون طلوع ودیگر رسانه ها برای خویش جای پای باز کرد و به عنوان کارشناس و آگاه مسایل سیاسی ومنطقوی نام و آوازه یافت. درخشش سریع و روز افزون سعیدی بیشترمرهون دوعلت عمده بود. یکی شناخت واطلاعی که او از اوضاع سیاسی واجتماعی پاکستان داشت ودیگری شجاعت وشهامت ودلیری ذاتی او دربیان نظریاتش وانتقاد های شدید او ازسیاست های آقای کرزی. البته سعیدی نقاط قوت دیگری هم دارد که دراین راه کمک بسیاری به او کرده است. یکی از این برگهای برنده و نقطه قوتهای  او این است که زبان پشتو را هم مانند زبان فارسی به روانی وتسلط کامل صحبت می کند. نقطۀ قوت دیگر، شوخ طبعی وبیان طنزآمیزی است که اکثراوقات در سخنان سعیدی به چشم می خورد و با شعر وضرب المثل واصطلاحات عامیانه درهم می آمیزد وشنونده از شنیدن آن صراحت لهجه ولطف بیان نهفته درآن لذت می برد. شاید اغراق آمیزنباشد اگرگفته شود که تولدِ سعیدی به حیث یک صاحب نظر وکارشناس از پایان یافتن وظیفه اش در پشاورآغاز شد. اگراین سخن درست باشد با آن حساب سعیدی وقتی وظیفه اش را در قونسلگری پشاور ازدست داد ، نه تنها که ضرر نکرد؛ بلکه پیشرفت وترقی اش دقیقا ازهمینجا شروع شد. شاید همین ازدست دادن شغل دیپلماتیک در وزارت خارجه در انتقاد های شدیدی که سعیدی از حکومت کرزی می کرد نقش قابل ملاحظۀ داشته باشد که به هرصورت سرانجام به نفع آقای سعیدی تمام شد.
 
        تحلیلهای سعیدی از مسایل سیاسی واجتماعی وفرهنگی منطقه هرچند  عالمانه واکادمیک نیست ، اما بسیار شجاعانه و واقع بینانه است ودر روشن شدن زوایای تاریک مناسبات سیاسی  و اجتماعی می تواند کمک چشمگیری انجام دهد. شوربختانه اما زمانی که از سعیدی تحلیلگرشفاهی به طرف سعیدی نویسنده می آییم ونوشته های ایشان را ورق می زنیم ورق کاملا برمی گردد. نوشته های آقای سعیدی منطق درونی منسجم و یک نواختی ندارد. سادگی وروانی سخنان شفاهی او در نوشته هایش به مغلق گویی ها ولغت پردازی های نامأنوس وگیج کننده تبدیل می شود وخواننده مطلب اصلی را گم می کند. از لحاظ گرامری ودستوری نیز اشکال های بسیاری در نوشته هایش وارد می شود ودر مورد مسایل درست نویسی وآیین نگارشی کمترین توجهی صورت نمی گیرد واشتباهات تایپی واملایی به شکل نگران کننده ای برای خود جای پای بازمی کند. تنها در نامۀ آقای سعیدی به میهن پسرش ، که در سایت جام پخش شد حدود پانزده اشتباه تایپی واملایی به چشم می خورد ( نبود مّد بالای الف در جاهای که لازم بود، باشد سرجای خودش) که اگربه آدم گمنامی عیب نباشد برای آقای سعیدی وشهرت وموقعیت ایشان لطمۀ کلانی به حساب می آید. بد نیست اگر ایشان در کنار مطالعات سیاسی واجتماعی که دارند اندکی به ادبیات وهنر نوشتن وشکل وشمایل وصورت وچوکات نوشته های شان نیزتوجه بکنند. من شک ندارم که آقای سعیدی باتوجه به استعداد عجیبی که دارند بسیار به سادگی می توانند خود را با سامانه های امروزی نویسندگی وفق دهند وآن اطلاعات ومعلومات مفید وسخنان جالب را درچنین قالب واندام نااندام ونا مناسب تحویل خوانندگان ندهند. آیا واقعاً آقای سعیدی به این مسایل توجه خواهند کرد وبه  فونتِ خط  و برگ آرایی وتایپ ودیگرموارد شکلی اما  ضروری د ر نویسندگی اهمیت قایل خواهند شد؟ منتظر می مانیم.