آرشیف

———————————
نَفَس تنگ ودلم تنگ وجهــــان تنگ
توگویی برقبرغه هایم، میزنند سنگ
بسی آلام مُهلک،سینــــــــه ام کوفت
شب وروز براعضایم ،میزنند چنگ
هوای صاف اوکسیجن،کُجا شــــــُد؟
بجــــایش غا ز های تیـــره،هررنگ
فضای دَورِ مامخلوط با بسی گــــا ز
زدوده از چهره ها،آن نقش گُلرنگ
گهی خورشــید ،ز غم گیرد عزایی
سحـــاب تیره پوشانَــدَش زیر زنگ
قمر،اندر مَدارش گشته محــــــزون
زدستِ انفجارِبم و فــــــــــــوشنگ
تجا وز ها شــــده است،بر کشور ما
از آن سوی بحـــاروالف فـــرسنگ
هر آنچه خواسته اند ،کردند بزورش
سر چوکی نشاندند، شخصِ الدنگ
کسی که ،حـــــــــــقّ گفتن را ندارد
فـوقتآ میزننــــــــد،بر فرق او دَنگ
ندیــــــدم نـــــــزد خلقـــم ،اعتبارش
بسانِ مُلّی وباقـــــــلی و بـــادرنگ
عَدُوّ آورد قشــــونِ و تانک و اپاچ
بهمکاریی جـــلاّدان با نیـــــــرنگ
سرِآن قُـــــلّه های شامــــخِ مـــــــا
نظارت میکُنند ،با تـــــوپ و تفنگ
با آن بم افگن هــــــای راکت انــداز
تجاوزگر بخـود دارد ،دنگ وفنگ
فرار قـــــــوم و مِلّت را، تو دیدی؟
گریزند سوی ایران،زان راه فوشنگ
همان ظالِم به صد چــــــال و فریبش
گــذارد ماین ها،هم چال و سُرنگ
کُنــــند محروم ،بسی آن دودمان را
همان اَ حشام وهمان دوغ وهم آونگ
     همه آن قاتلان،مسءول جنگ انـــــد     
ستمگاراند وپُر مقصد و بی فرهنگ
وطن از دستِ مکّاران خراب است
خورند با دشمنان، پلــوی هفترنگ
خدایا !تو بحــقّ آن مُحـَــمَّــــد(ص)
عذابت را رسان ،بر قــــــوم فرنگ
شنیدستم ،سخنــــها و بیان هــــــــا
نبــــوده یک کلام،از هفت اورنگ
بهر ســــو بنگری،پــژمرده  حــالی
نبینی حُسن گُـلــــــرُخانِ پُر شَنگ
خطرهرجـا ،ترا گیرد در آغــوش
بلـــــــــرزاند ترا،میسازدت لََنگ
دماغت حِسّ آگاهی، ز دســت داد
بسان شخص مُعــــــــتادِ،زده بَنگ
همین دم،نیمه جانِ رفته از هــوش
به اُمیدی که،جانش گیرد آن مرگ
بهرسو بنگری شور است وآن گور
ندای اِرجعی ایشانرا کـرده آهنگ
شهیدان ،خفته در رنگین کفن هــا
    همـــه آن اقربا شان انـد،در آدرنگ  
بسی ازواج دراین صحن،اَشکریزان
تاءلُم کــــــرده رُخسار را پُرآژنگ
وطنداران !نهـــــید ارج بر شهیدان
شدند قربانی هرجا،ودرراه سالنگ
ایا مِلّت! بخـــیز از خوابِ غفلت!
بزن شبخون!،برآن خصمان بد رگ
تجاوز گر کُندخصمت،به نامـــــوس
بکــُن سوراخ سرِ اورا ،با کُــــلنــگ
بیایـــــــــد روزی شادی و تبّســــــُم
بسی پا یکوبی ها ،با دف و سارنگ
کنیم ما برگزار،بس آ ن مـــحا فــل
غزل ها بشنویم ،از اُستاد سر آهنگ
درآن بادغیس و فراه و غور و هرات
بدَور هـــــم نشینیم با همـــــــآهنگ
تو ای مهمان نواز !از اهل هِـــــرَی!
سحــــر گاهان بخیز! با آن شبآهنگ
کنیم شـــــــــادی با اولاد و با یاران
نوازش هم کُنیم ،زُلفان چنگ چنگ
اگراُ مراءبه خلقت ، بی اعتناء شـــُد
بزن !بر سر و سینه اش،صد اُردنگ
قــلم ،دیگر نــــدارد طاقتـــــــی بیش
بیا خشنود! بگیریم راه اولنــــــــــگ
تو جولان میکنی ایــــدل! شب و روز