آرشیف

 
 
جنگ های ذات البینی افراد مسلح غیر مسؤل در گوشه و کنارِ مرکز و ولسوالی های ولایت غور به جای رسیده است که کنترول و ادارۀ آن از توان  حکومت ضعیف فعلی غور بیرون به نظر می رسد . مقام دست اول حکومت محلی غور به دلیل عدم شناخت و آشنایی با بافت های اجتماعی و عوامل بحران آفرین ، مقّدمات این دَرگیری ها را در کنفرانس مطبوعاتی 18 / 12 / 1389  منازعات و دلدردی های غیر قابل تشویش عنوان نمود که غلط از آب در آمد . همچنان در باب مبارزه با افراد مسّلحِ غیر مسؤل از طیارات بی سرنشین حر ف داشت امّا حالا امکانات یاری نمی کند که با بحران مبارزه صورت گیرد حتی پولیس غور جرئت و روحیۀ مبارزه با افراد مسلّح غیر مسؤل را ندارد .
به باور من خسارات دَرگیری های جاری در این مرز و بوم به مراتب بیشتر است از زیان جنگ های ده سال قبل . زیرا این دَرگیری  ها ریشه در داخل نظام و دولت دارد ، سَرِ نَخ  هر دو طرف دَرگیر ،  به دست افراد سود جو ، خود خواه و منفعت طلب دولت است . به اثر این جنگ ها ؛ مردم بی دفاع و سیستم حکومت محلی عمیقاً متأثر می شوند . زیرا امنیت بر هم می خورد ، اختلافات بین افراد بلند پایۀ دولتی – پولیس امّا دست نشانده بوجود می آید ،  معارف « نیم جان و آسیب پذیر» به شدّت صدمه می بیند ، باب مکاتب یک بار دیگر بسته می شود ، فساد اداری و کیسه بُری گراف صعودی را می پیماید ، کشت و قاچاق مواد مخدر احیای مجدد می شود ، نسل جوان معتاد می شود ، فرصت های که در باب باز سازی و ساختن پروژه های عام المنفعه فراهم شده است ؛ از بین می رود ، اعتبار ادارۀ حکومت در بین مردم به صفر تقّرب می کند ، تعداد افراد مسلّح غیر مسؤل افزایش میابد ،  ، فقر و بد بختی حاکم ؛ بیشتر طغیان می کند …  به هر روی  این  دَر گیری ها مانند هر بد بختی دیگر معلول علل و عوامل است که در ذیل مختصراً توضیح می شود .
علل و عوامل که در سَر و  سامان دادن این جنگ ها نقش دارند :

1.      ادارۀ حکومت محلی در باب تأمین امنیت و خلع سلاح افراد مسلح غیر مسؤل ، محو فساد اداری ، جلوگیری از کشت و قاچاق مواد مخدر  با بعض گروه ها و حلقات وارد معامله بوده و است . امّادر مقابلی گروه های دیگرِ آنقدر «گرگ آمد گرگ آمد » بی عمل گفته است که همۀ مردم به مصنوعی بودن برنامه های دولت و هزیان حرف های حکومت ایمان آوردند . 

2.      ترکیب نامتوازن و اشتباۀ فعلی پولیس غور ، قوی ترین عنصر است که همواره نابسامانی خلق کرده است  .  زیرا پولیس غور ملی نیست ، اکثراً از اقوام در گیر ترکیب یافته است ، پولیس غور آموزش دیده نیست رسالت و ثقافت خود را در برابر خدا ، مردم و وظیفه نمی دانند ، تا حال پولیس غور گوش بفرمان قوماندان های در گیر و قاچاق بران مواد مخدر و مافیای جان و  مال مردم بوده است .

3.      شورای صلح ولایت غور راه کار مشخص و قابل تطبیق ندارد و در برنامه های خود از شورای های ولایات دیگر تبعیت و تقلید می کند در حالیکه اوضاع و بافت های اجتماعی غور با ولایات دیگر تفاوت دارد .  زیرا در این مرز و بوم برای اندیشه های طالب و تروریزم بستر مناسب وجود ندارد  ،  امّا عوامل و اسباب خاص مشاهده می شود که باعث بروز جنگ ها و نا امنی شده است .

4.      رسانه و جامعۀ مدنی هم تقصیر خود را دارند ، نشریات غور تاهنوز عناوین ده سال قبل را به خط درشت می نویسند ، در مسایل جنگ های جاری ، قوت  های مسلح غیر مسؤل که موازی با دولت فعّالیت دارند ، بی راهه روی معارف ، فساد اداری ، کشت مواد مخدر  و صدها خلای دیگر حکومت و مخالفین چشم نمی دوزند و بنا به دلایل نامعلومِ خود را به کوچۀ حسن چپ زده اند . در حالیکه رسالت شرایط فعلی مطبوعات و جامعۀ مدنی با ده سال قبل تفاوت دارد ، شرایط فعلی ایجاب نمی کند  که  تمام برنامه ها روی « نقش جوانان و حقوق زن …» اختصاص داده شود .  تمرکز لازم و موقف گیری قوی در برابر اسباب و علل جنگ آفرین ؛ مهترین رسالت رسانه ها است .

 بنابه یقین قطعی این جنگ ها برای اندیشه ها و اَعمال طالب و تروریزم بستر ساز است ، بناءً می توان آیندۀ خطرناک را برای جان و مال مردم و ادارۀ حکومت محلی غور که محصول خون هزاران انسان است پیش بینی کرد . زیرا افراد بلند پایۀ دولتی با این قضایا احساساتی بر خورد کرده و اکنون هم به همان راه طی طریق می کنند ، تدبیرسنج ،  خبر خوان  و نصیحت شنو نیستند از همین جهت برنامه های دولتی تابع احساسات شخصی و گروهی آنها است که همواره نتایج نامطلوب به دست می دهد .
راه حل ها:
به هدف کنترول اوضاع امنیتی جغرافیای غور و ادارۀ حکومت محلی در نحوۀ مدیریت و ترکیب پولیس عاقلانه تجدید نظر شود ، زمینه مساعد گردد که اقشار و اقوام دیگر ساکن غور هم در ترکیب پولیس سهیم شوند ،  افراد آموزش یافته ، سالم و رسالت شناس پولیس ازخارج ولایت خواسته نیز شوند  ،  غرض خاموش ساختن جنگ های جاری و ریشه یابی عوامل بحران حاکم ادارۀ حکومت محلی ، پولیس ، اردوی ملی ، امنیت ملی ، شورای صلح ، جامعۀ مدنی و علما دین با تشریک مساعی ؛ صادقانه وارد عمل شوند و با تمام قضایا عادلانه و عالمانه برخورد کنند .  آنگاه انتظار می رود که حد اقل از پاشیده گی نظام پیشگیری و جلو افراد آشوبگر گرفته شود تا وضعیت کماکان به حالت عادی بر گردد و مردم به زنده گی خود با روح آرام ؛ ادامه دهند.