آرشیف

2014-11-7

عزیزه عنایت

سرود ناب

صبا ا مشــب به بــزم پــرتــوء مهتــاب میر قصد
چو مستا نیکه از نـوش, شــراب نا ب میر قصــــد

شمیــم گل فشا نــد بــر درو بـــام و هـــوا امشـــب
که د ل در سیــنه ام از شـور او بی تا ب میر قصد

مگــر دارد, بکف پیغــا مـی عشقـی از گلستــا نی؟
کـــه بلبل از هــوا ی گل چنا ن شا داب میــرقصـد

ربــاب و چنگ می نــا لد, زسوزعشق مهجـــوری
دل عــا شق به بــیداری و گــه در خـواب میــرقصد

مکــن بــاور بــه د ریای کــه آرام است در ظا هــر
که با موجـش خطر د ر سینه ی گرداب میــر قصــد

نــدارد ایــن جـهــان هر گـز وفــایی, زند گی ما نــد
حبــا بی را کــه یــک لحظه بـــروی آب میــرقصــد

(عزیزه) از غــزل دارم بسا طــی تــا سحــر امشــب
قــلم بنگـــر کــه از شــوق ســـرود نــاب میرقصــــد

20/6/2010