ای سرباز میهن!
سلام و درود بر تو!
بقام و وظیفه ات ادای احترام می کنم!
بدون شک تو بهترین هستی
افتخار آفرین هستی
چون، حافظ صلح و ثبات در این سرزمین هستی
میدانم که گلوله و فِشنگ کافی در خشاب تفنگت نیست
خرسندی ها و شادی های زیادی هم در دلِ تنگت نیست
دشمنانِ خیلی ضعیفِ هم در جنگت نیست.
اما؛ تو!
غیرت افغانی که داری،
شعور و احساسِِ انسانی که داری،
وجیبه و مکلّفیت اسلامی که داری،
و آخر،  وظیفه و دَین ملّی که داری!
پس، تحت هیچ شرایطی به هیچ کس اجازه مده که:
بار دیگر خانه های مردمَت را ویران کند؛
اطفال درد دیده و رنج کشیده ی کشورت را گریان کند؛
میلونها هموطنت را مجبور به مهاجرت در پاکستان و ایران کند؛
صدها نوع جنایت و خیانت در کابل، بلخ و بامیان کند.
 
 
ای سرباز میهن!
 
بیدار باش، مراقب و مواظب باش!
وفادار، وظیفه شناس و متعهِّد باش!
بدان که ضامِن آرامش و امنیت در این کشور کسی جزء تو نیست؛
بدان که شکستن طلسمِ دهشت و ترور در این کشور وابستگی به بازوهای پُرتوان و نیرومند تو دارد
بدان که مهارِ صلح و جنگ کشور در دست توست
بدان که حراست و دفاع از سنگ سنگِ این مرز و بوم مسئولیت توست
وبدان که کوله بار حفاظت از ناموس و ننگِ این مردم  روی دوش توست.
 
پس سعی کن، روی زخم های عمیق این ملّت مرهم بگذاری!
سعی کن، چهره های پلید و کثیف دشمنان خاکت را خوب شناسایی کنی.
مهم نیست که آنها برای ویران ساختن کشورت از چه ترفند و نیرنگ استفاده می کنند
و؛ صورت شانرا با چه نقابی می پوشانند
چه نوع لباس و یونیفرمی دارند
مربوط به کدام قوم و تبار اند
و از کدام مِلک و دیار اند.
فقط مهم این استکه آنان دشمنان کشورت هستند.
سعی کن پوز آنها را خوب بخاک بمالی و آرمانهای ملّی کشورت  را تحقّق بخشی!
خدانگهدارت باد!
 
 
عارف شریفی نژاد
شهر چغچران – غور
حوت ١٣٩٠