آرشیف

 
 
مهتاب ناگـــــزیر کشـــــــد ناز آفتاب                 مهـــــر آورد در خشـــــــش مه از ره ی نیاب
کی در نهاد شـــوره بود رویش نبات                 آید اگـــــــــر زجوی فلک آب تا رکـــــــــــاب
از حرف پوچ کس نرسد در مقام فضل             جای نشست کــــــــــس نشود خیمه ی حبا ب
شیخم ز صدق دل ننهد سجده بر زمین              از پشـــــــــــــــم ریش هدیه دهد تار بر رباب
آب رخم به خشـــــم ستمگر توان دهد              آتش جســـــــــــور تر شود از گریه ی  کباب
بلبل زباغ رخت سفر بست با دریغ                 خوانــــــد نوا به شــاخ گل  باغها غــــــــراب
آنکس که خون خلق مکد زیری نام دین          فهمش زدین خرافه ی چند است از  کتـــــــاب
جنس لطیف زن که برد رنج روزگار              مردی نــــــــــــــدارد آنکه دهد لطف را عذاب
بریک نواخت کارجهان نیست تا ابد                دارد زمان به مکتب خود درس انقـــــــــــلاب
قدرم رود به پهنه ی افلاک بی ستون             نوشم زجام فضل ادب قطره ی شــــــــــــراب
(فرخاری)از نظام کنون عدل را مجـــوی
آب از کجاست در بن این کاسه ی سراب
 
 
مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور کانادا