آرشیف

خواهران وبرادران محترم !
اگر به جوهر ، حکمت وفلسفهء شریعت غرای محمدی نظر بیاندازیم بوضاحت تام در خواهیم یافت که شریعت اسلام برای سهولت و آسان‌گیری اساس و پایه گزاری شده است.
 دین اسلام  برای آنعده اشخاصیکه دارای عذر می‌باشند حتی در انجام عبادات به اندازه و متناسب به عذرشان تخفیف بعمل اورده است تا بتوانند بدون  مشقت وتکلیف و بدون در مضیقه قرار گرفتن  عبادات شان را انجام دهند. 
پروردگار با عظمت ما میفرماید : « وَمَا جَعَلَ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلدِّينِ مِنۡ حَرَجٖ »
( سوره الحج:  آیه 78). (خداوند در دین (اسلام) کار سخت و دشوارى را بر شما نگذاشته  است).
وباز در ( آیه 185  سوره البقره  می‌فرماید: «يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلۡيُسۡرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلۡعُسۡرَ » ( خداوند آسایش شما را می‌خواهد ، خواهان زحمت شما نیست).
وباز می‌فرماید: «  فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُمۡ  » ( سوره التغابن:  آیه 6 )  (آنقدر که در توان دارید از خدا بپرهیزید و تقوا پيشه كنيد).
همچنان شارع دین مقدس اسلام از زبان پيامبر اسلام  محمد صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «إِذَا أَمَرْتُكُمْ بِأَمْرٍ فَأْتُوا مِنْهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ». ( هرگاه شما را به انجام کاری امر نمودم هر اندازه که در توان دارید آن را انجام دهید). وهمانطوریکه یاد اور شدیم که : «إِنَّ الدِّينَ يُسْرٌ». (  اساس دین برای اسانی وسهولت پایه‌ریزی شده است). به یقین تدریج در تشریع که در شرعیت دین مقدس اسلام وجود دارد ، حکمت اش همین است .
یکی از موضوعاتیکه در این مورد میتوان بطور مثال ذکر کرد ، نماز شخص مریض است ، که به هر اندازیکه امکان وتوان جسمی اش وجود داشته باشد ، عبادت نماز را، باید در همان حالت انجام دهد .
زیر قاعده کلی همان است که گفته اند : « لا يكلف الله نفسا إلا وسعها  » ( بر هیچ شخصی بیشتر از توانش بار نخواهد مان  ).
بناً شخص مریض به هر اندازه که توان داشته باشد مکلف به اجرای  همان بخشی از عبادت است.
عمل سختگیری در عبادت در دین خداوند ( ج) نیست ، این بدین معنی است که انسان در حالت قرار میگرد که توان جسمی اش به پایان  میرسد واز سعی که انسان بدان ملکف  شده (لایکلف الله نفسا الاماوسعها) خارج میشود . بنآ انسان کوشش كندکه بی مورد دین  وعبادتی .دینی را بالای خود سخت ود شوار نسازد طوریکه در حدیثی آمده است : «هَلَکَ الْمُتَنَطِّعُونَ، هَلَکَ الْمُتَنَطِّعُونَ، هَلَکَ الْمُتَنَطِّعُونَ». یعنی : « مُتَنَطِّعون هلاک شدند، و این جمله را سه بار تکرار فرمودند» مسلم (2670)  . (مجموع فتاوی الشیخ ابن عثیمین) (13/135).
«مُتَنَطِّعون » کسانی هستند که در اعمال خود، مانند عبادت، سخن گفتن و جاهایی که جای سخت‌گیری نیست، بی‌مورد سخت‌گیری می‌کنند و بر خود فشار می‌آورند.
 عدم اطاعت از اوامر دينی مبنی نه اوردن هرج و تکلیف بلاحد در واقعیت تجاوز از حق است و انسان مسلمان و رسالتمند نباید آنرامرتکب شود.

و من الله التوفیق

تتبع ونگارش :
امین الدین «  سعیدی- سعيد افغانی  »
مدیر مرکز مطالعات ستراتــیــژیکی افغان
ومسؤل مرکزفرهنگی د حق لاره- جرمنی