آرشیف

امروز26 عقرب سال 1394 هجری شمسی) برابراست به روزجهانی محصل، که ازاین روز درشماری ازکشورهای جهان به گونه خاص تجلیل وگرامیداشت می شود.
 این روز درکشورعزیزما افغانستان ازچندسال بدینسو دربین دانشجویان وشماری ازدانشگاه ها معمول شده وازاین روز طی محفل های باشکوه تجلیل وگرامیداشت به عمل می آورند. که امروز هم درکابل، بامیان وشماری از ولایات کشور تجلیل شد.
جادارد که این روز را برای همه دانش آموزان دانشگاه های کشوربخصوص برای هم صنفی های گرانقدرم در دانشگاه فاریاب ازصمیم قلب تبریک بگویم.
بدون شک آموختن علم دانش پایه واساس هرملت وجامعه را تشکیل می دهد وموجودیت دانشگاه ها درکشورحثیت یک فابریکه انسان سازی را داراست، وازطریق همین مکانهای آموزشی است که ازفرهنگ، آداب، سنین، رسم ورواج ها وعقاید اجتماع آگاهی یافته واین میراث گرانبهارا از یک نسل به نسل دیگربه یادگارمی گذاریم.
اما افسوس که درکشورم به هیچ چیزی ارزش قایل نیستند، درهرگوشه وکناری این سرزمین کهن نظراندازی همش درد وهمش غم است که موج میزند، که حتی دامنه این ناهنجاری ها در دانشگاه ها نیزتشریف فرماشده است. ما درجریان سال روان شاید بودیم که شماری ازدانشجویان یکی ازدانشگاه های کشور، دانشگاه را به داعشگاه تبدیل کرده وبیرق داعش را درتاج آن دانشگاه برافراشتند.
دانشجوی عزیز! آگاه باش وهیچ گاه فریب آن فروخته های که درنابودی من وتوست  نخورید. دوستان عزیز ازغم واندوی که درکشورمان جاریست هرقدربگویم ذرۀ هم کم نمیشود تازمانیکه دست بدست هم داده وبه یک صدا به دهشت افگنان نه بگویم.
جا دارد که خاطره دو  هم صنفی را ازدوران تحصیل شان یاد آورشوم:
روزی دو  هم صنفی باهم روانۀ کنارساحل بودند، ولی درمسیرراه بالای موضوع کوچکی باهم بحث وجدال کردند، دراین هنگام یکی سیلی محکم به صورت دوست خود میزند. دیگری ازشدت درد فوری به دشت رویی تپۀ ازخاک نوشت:( امروز بهترین دوستم سیلی محکمی به رویم زد) ودر مسیرخود ادامه دادند… درمسیرراه به هم دیگرچیزی نمی گفتند تابلاخره به دریا رسیدند. ازشدت گرما خواستند آب بازی نمایند وهمانیکه سیلی بهترین دوستش را خورده بودنزدیک بود به دریا غرق شود که آن دوستش فهمید ونجاتش داد، وآن با زحمت زیادی به روی یک سنگ محک کرد وگفت:( امروز بهترین دوستم مرا ازمرگ نجات داد)، دوستش پرسان کرد چرا اول به روی دشت نوشتی و دوم به روی سنگ؟ دوستش گفت: دوست خوب و هم صنفی عزیزم ما باید بدیهای خود را روی دشت نوشته کنیم تا زود ازیاد برود؛ اما نیکی های خودرا به روی سنگ نوشته کنیم تا به زنده گی از یاد نرود.

سپاس بیکران ازهمه شما
 سیدمعروف سیدی 1394-8-26