آرشیف

بسمه تعالی

ساعت یازده و بیست و پنج پیش از چاشت پنجشنبه یازدهم حمل 1390 مادرم، آخرین ننفس هایش را کشیدو جان به جان آفرین سپرد… روانش شادباد

 
محروم از دعای تو گشتم همیشه من

مادر،  عزیزمن!

دیگر صدای مهر تو،

                                  آن عاشقانه

                                                      نیست

دیگر خدا خدای تو در این میانه نیست

دیگر مرا نماند سر زانوان تو

 آن تکیه گاه لطف

آن اوجگاه عشق

آن جلوه گاه ناز

کانجای سر بمانم و دنیا برم زیاد

خالی شوم زغم

خالی شوم ز هرچه هراس است در جهان

ای مادر عزیز

فردوس آسمان خدا باد جای تو

در گوش من ترانة گل خنده های تو

11 حمل 1390

کوهستان