آرشیف

این‌جا که رنج مردن فرهنگ می‌کشم
وین رنج تلخ را همه از جنگ می‌کشم
این‌جا حصار عُجب بلند و نظر کوته
زین عُجب هر زمان، نفس تنگ می‌کشم
این‌جا به شاخ نخل امل نیست، میوه‌ای
پیوسته داغ زحمت یک سنگ می‌کشم
این‌جا که جمعی بسته‌ای دام تعلق‌اند
زین کار از برای خدا! ننگ می‌کشم
این‌جا ز بخت و بال هما نیست، سایه‌ای
محنت ز بال زاغک شبرنگ می‌کشم
پرویزن امل همه‌ جا سخت، بسته‌ است
زانرو، ز سوز دل گهی آهنگ می‌کشم
هان ای ضیایی! گر خدا توفیق ره دهد
زاندیشه‌ی عقیم کسان زنگ می‌کشم

8/12/1390
فیروزکوه