آرشیف

تــا بــوسه زنــد مرغ چمن دامــن گــل را
ازرمـز محبــت بـه رخ گـل اثــری اســت

تـا بــر در, بـاغ حــلـقـه زنــد بـاد بهـاری
دربـزم عـروسان چمن زیب و فـری است

ای گـل منمـا, چهــره بــه افســـردن بـلبـل
کــزدور فلک بــاد خــزان را گذری است

کی چشم حسـود عشق دو,دل دیــده توانــد
زآنرو پی هرعشق خوشی بد نظری است

هــرجـا که روم ازغم آن ســرو سهی قــد
چون ابر بهارهرسو,مرا چشم تری اسـت

چـون مـرغ قفس دل به نـوا آمـده امشــب
از نالهء دل برتنم امشــب شــرری اســت