آرشیف

درماده 254 قانون جزا افغانستان چنین ذکر گردیده است :
هرموظف خدمات عامه که به مقصد اجرا , امتناع یا اخلال وظیفه ی که به آن مکلف باشد ؛ به اسم خود یا شخص دیگری پول نقد ,جنس ویا منفعت را طلب نماید , وعده آنرا بگیرد ویا بخششی را قبول نماید؛  رشوت گیرنده شمرده میشود.
رشوت گیرنده ورشوت دهنده هردو مجرم شمرده میشوند ودرمیان (میانجی ) نیز مجرم شناخته میشود .
خداوند لغنت می فرستد به رشوت دهنده , رشوت گیرنده ومیانجی گرآن.
رشوت بخاطری جرم پنداشته میشود که:
اول : بواسطه آن حق تلف ویا نادیده گرفته میشود وباطل را بحیث حق تبارزمیدهد . تقاضای عدالت این است که حق به حقدار (مستحق) آن برسد .
دوم :دلیل دیگر این است که با گرفتن رشوت , عزت نفس وپاکی مامورازبین میرود ودراین حالت وی میان حق وباطل فرق کرده نمیتواند زیرا دراین حالت موضیع اجرات وی حق وعدالت نه بلکه بدست اوردن منفعت شخصی میباشد .
برجسته ترین مظاهر فساد اداری " رشوه " است که متاسفانه امروز در ادارات افغانستان به عنوان یک قانون اعلان ناشده عمل می کند.
پدیده ء رشوه گیری برخاسته ازضعف یک نظام است که کارمندان دولتی آن به هیچ گونه ضابطه ای قانونی و اخلاقی پابند نبوده , غارت دارایی های عامه را تا وقتی که در قدرت هستند ادامه می دهند.