آرشیف

لشــــكر ديـــو وپـــري آمـد بـه اســـتـقـبال مــا                   بـرهـم ودرهـم نـمـود احــوال دگـــروال مــا
ازفـشـار وزردي وكــــــم اشتـهـايـي عاقبـــــت                   بســــتري شد دركـشـيد ازتن لباس عــافيت
گرچـه یـکـره درکویته رفت همــــــراه صـبــور                   لیک نازکتر شد احوالش زداکـتـرهـای کــور
بـعـد از آن انـدر هـری تعویز بودســــــت دعـا                   کای خدایا برحق یاران و اصـحـاب صـــفـا
رحمـتـت را عـام کـن بـرجـمله گی احـــــوال ما                  ازخــــزانه تو شـــفايي ده بــه دگــروال مـا
درتکاپو بود یکسر جـمـلـه گی پیـر و جــــوان                  تاکه گردد از طبابت مـرورا رمـزی عـیــان
زین میان محمودخان آورد یـک طـرح عـجـیب                   قصه های خوب آن مـرد شریـف وهم نجیب
عـــاقبت شــــد رهسپارزابــل و زابـلســـــتـان                  نزد آن مردی که دارد درطـبابت داســـــتان
دونفــر از زمـــره اقـــوام مـا حـاضـرشـــدنــد                   مر دگروال را به زابــل برده و نـاظـر شدند
آن یکی بود مولـــــوی ودیگـرآن مـرد شـجاع                  برگرفتند دل ز دنیـــا و هـمه مــال و مـتـاع
ورنه احـــوالـش بـدتـر گشــتی زدیـدار زنــان                  گریه کردی ازکـــرم بـالای او پیر و جوان
شــکر ایــزد را کـه آمـد خـنـــده رو شـــادمان                 میخرامد در نوآبــاد همچو حـوراندر جنــان
بنده «دهزاد» است سرخوش زین معمای عجیب
حـل شد آخر از قضا دردست یک شخص غریـب