آرشیف

همنوا با دل کشَم آوازِ خویش
نایی ونایم بوَد،در سازِ خویش

زخمه ها بَرتارِ این دل می زنم
مینوازم بهرِ هر دمسازِ خویش

میکشم از دل صدایِ سوزناک
بَرهمیخوانم بمردُم رازِ خویش

بلبلانِ خوش سرا در این چمن
میسرایند همصدا همرازِخویش

برگل و،گلــبرگِ باغِ شعرِ من
میوزی ازلُطف خود اَیازِخویش

عشق تو ازجان و دل دارم قبول
بارهاسنجیده ام دست بازِخویش

سر بدرگاهت فرود آرم از آن
تاشُهنشاه بخشد این ایازِخویش

برفروغ خود ببخشا ای حبیب
گشته ام نادم من از آغازِ خیش

30/12/2013
باتقدیم احترام فروغ ازلندن

اَیاز= ایاس ! ۱نسیم باد خنک ۲شبنم
دَست باز= باسخاوت،بخشنده
ایاز= دوم _ غلام