آرشیف

 
 سران حکومت محلی و بزرگان دورۀ جهاد ومقاومت غور در زمستان 1387 به هدف طرح و پیشنهاد خواست های مردم به کابل رفته بودند ، احمد ضیامسعود معاون اول  دورۀ پیش ریاست جمهوری در نشستی دولت را فقیر و تهی دست تعریف کرد و اجراآت 85 فیصد کمک های انکشافی جامعۀ جهانی را از طریق خود جامعۀ جهانی بدون صلاح و مشورۀ حکومت مرکزی تذکر داد که در نتیجه مسؤلین حکومت محلی  تحت رهبری سید محمد اقبال منیب والی اسبق غور چشم امید از خیر دولت  بستند ، به کذب « انکشاف متوازن » ایمان آوردند و در پی جلب توجۀ جامعۀ جهانی  و دونر ها شدند ، در این راستا زحمات زیاد متحمل گردیدند که سرانجام چهارشنبه مورخ  25/12/1389 دونر کنفرانس با اشتراک نماینده های جامعۀ جهانی ، نماینده های دست سوم وزارت خانه های سکتوری ، دونر ها و رؤسای ادارات سکتوری ادارۀ محلی  در تالار مقام ولایت غور تحت ادارۀ داکتر عبدالله هیواد والی غور ،  دایر شد .  نکتۀ قابل تمرکز این است که معاون  یونما در افغانستان در آغاز صحبت خود نقش جامعۀ جهانی را در باز سازی افغانستان ( حمایوی ) تعریف کرد و گفت « کمک های جامعۀ جهانی توسط وزارت خانه های مربوطه تخصیص داده می شود » . دیده شد که حرف های معاون یونما در افغانستان با حرف های دوسال قبل احمد ضیا مسعود همخوانی ندارد  و هیچ یکی آنها هم پرده از چهرۀ جانب ملامت بر نداشته و نمی دارند ، داستان این قضیه به احتمالِ بیشتر ریشه در تاریخ غور  و پیچیده گی های قومی و گروهی فعلی مردم غور دارد .  امّا آنچه ظاهراً دلایل عدم توجۀ دولت افغانستان و جامعۀ جهانی در باب باز سازی غور تلقی گردیده است به اعتقاد من دقیقاً نامعقول و غیر منطقی است:
 
1 – تعریف دولت و جامعۀ جهانی از موقعیت جغرافیایی غور : « غور ولایت دور افتادۀ است ، مرز ترانزیتی ندارد  و سرد سیر است ،  در چنین ولایت شانس سرمایه گذاری کم بوده و باعث عدم جلب توجۀ تجّار ملی و بین المللی می گردد » . در حالیکه غور دور افتاده نه بلکه در قلب افغانستان موقعیت دارد ، مرز ترانزیتی  ندارد ، امّا  با اعمار سرک مرکزی قطعاً به قدر ولایات دیگر عاید خواهد داشت و به غنامندی افغانستان سهم خویش را بخوبی ادا خواهد کرد.
 
2- پایین بودن گراف عوایید سالانۀ غور از عینک دولت و جامعۀ جهانی « بلحاظ عواید سالانه دولتی ولایت غور به درجه سوم قرار دارد هر ولایت که بیشتر عاید داشته باشد ، بیشتر باز سازی می شود »  در حالیکه اکثریت مطلق پروژه های که طی(9) سال گذشته اعمار ، احداث و باز سازی شده است از عواید سالانۀ دولت نبوده بلکه محصول کمک های انکشافی جامعۀ جهانی است .  از جَنب دیگر ،  پایین بودن گراف عوایید سالانه دولتی  ولایت غور باز هم بارزترین دلیل تقصیر دولت و جامعۀ جهانی  است ؛ زیرا زمینۀ استفاده از دریا های  غور را مساعد نکرده اند .  با اعمار بند برق روی دریا های غور و توزیع برق برای مردم غور و ولایات همجوار  و آب یاری زمین های زراعتی ، این ولایت بهترین عاید را به دست خواهد داد . هرچند ممنون لطف و احسان مسؤلین ادارۀ محلی غور هستیم که در زمینۀ افزایش عواید سالانۀ دولت به قدرتوانایی های بشری خود تلاش های کرده اند که قابل قدر است (حتی از معاش معلمین هم مالیۀ ده در صد می گیرند)  به آنهم قناعت دولت مرکزی فراهم نمی شود زیرا مالیۀ معاش معلم نمی تواند مایۀ رشد اقتصاد کشور باشد.
به هر روی تدویر دونر کنفرانس مورخ 25/12/1389 یک بار دیگر ثابت کرد که جامعۀ جهانی ، دولت مرکزی و دونر ها به مهمترین خواست های مردم غور که عبارت از « اعمار سرک مرکزی و اعمار بند برق » است   پاسخ مثبت  نمی دهند ! هر چند مسؤلین کمیته انکشافی غور با ضعف های همه جانبه بویژه ارائۀ گزارش کاری 1389 ادارات خود در دونر کنفرانس  دعای استنجا را در وقت استنشاق خواندند بناءً سؤالات زیادی پیدامی شود که اولویت بندی وطرح مهمترین خواست  های مردم غور در چه سطحی معقول ، منطقی ، عادلانه وعلمی بوده  ؟؟ پیشنهادات طرح شده تا کدام حد بنیادی بوده ؟؟؟  زیرا ظرفیت پایین پلان سازی کمیتۀ انکشافی غور در جمع ضعف ها وخلا های  غیر قابل انکار است  به گونۀ مثال معارف غور که باید عضو فعّال کمیتۀ انکشافی باشد «بلحاظ کمیت » در حال حاضر  574 باب مکتب فاقد تعمیر دارد« به استثنای دارالمعلمین ها ، دارالعلوم ها ، لیسه زرات و ریاست معارف غور » با وصف که مقام وزارت معارف در راستای احیای معارف غور طوری که لازم است توجه نمی کند ؛ با آنهم از بودجۀ اندک که طی سال 1389 در بخش انکشافی اختصاص داده شده بود 26  میلیون افغانی را مسترد کرد ، با مسترد کردن این بودجه آبروی ادارۀ محلی غور را نزد حکومت مرکزی که همیشه حرف از عدم ظرفیت اداری و کاری ادارۀ محلی غور دارد ؛ به صفر تقرب داد . تعمیرات مکاتب که طی این سال ها ساخته شده است بی کیفیت است زیرا معارف از دَرِی معامله با شرکت های ساختمانی حرف داشته است و در موارد استثنائی از کار شرکت ها نظارت درست صورت نگرفته است به هر روی اکثریت مطلق تعمیرات مکاتب ، پیش از اینکه مورد بهره برداری قرار گیرد ، ترمیم طلب بوده است  . « بلحاظ کیفیت » از مجموع 706 باب مکتب حد اکثر 200 باب آن بصورت نسبی فعّال خواهد بود ؛ بقیۀ این مکاتب غیر فعّال است در حالیکه طی مدت (9) سال گذشته فرصت های امنیتی و مالی کافی وجود داشت تا ادارۀ معارف مکاتب خویش را فعّال می نمود ، ادارۀ فعلی معارف به علت عدم آگاهی و شناخت از جغرافیا و وضع زنده گی مردم و پلان های وزارت معارف ، این اواخر صدا های لغو تعداد مکاتب غور زمزمه  می کند ( مصداق یوم البدتر) در حالیکه رسالت ادارۀ معارف در برابر مردم غور ، لغو مکاتب نه ! بلکه احیای مجدد معارف است  .
 به هر حال ! اگر ادارۀ محلی غور با همین ظرفیت نامطلوب به کار  خود ادامه دهد ؛ سرانجام دست پُخت نیک نخواهد داشت و از مبلغ بالاتر از (45) میلیون دالر که دست آورد دونر کنفرانس مورخ 25/12/1389 تبلیغ کرده است ، استفادۀ سالم صورت نخواهد گرفت و همچنان ضعف اداره سبب مسترد شدن میلیون ها دالر بودجۀ انکشافی در پایان سال 1390 خواهد شد . اگر چه حد اکثر این بودجه مربوط پروژه های می شود که از سال های گذشته برنامه ریزی شده بود ، پروژه های قدیمه را نباید دست آورد دونر کنفرانس پایان سال 1389 دانست .  
 
  پس چه باید کرد که خواست های مردم غور جامۀ عمل بپوشد؟؟؟ جواب این سوال را رهبری مقام ولایت غور باید داد ! چون در یکی از کنفرانس های مطبوعاتی آقای هیواد والی غور احیای سیستم پاسخ گو به تمام نیاز مندی های مردم غور را دست پُخت خود دانست …
 
  اما به نظر من توجه به مسایل ذیل دست مردم و حکومت محلی غور را خواهد گرفت که به ساحل سعادت هدایت نماید:
 
  وجایب حکومت محلی در برابر مردم غور :

      سیستم که تازه به ابتکار آقای هیواد پا به اداره محلی غور گذاشته است  از مدیریت ادارۀ محلی ،  تأمین امنیت  ، نظارت از کار و توان اداره ، پروژه ها ،  نحوۀ  بهر برداری از منابع طبعی و انکشاف و بازسازی تعریف واضح و آشکار داشته باشد .
      باب تمام مکاتب غیر فعّال به هر صورت ممکن به روی اطفال و نسل جوان اعم از دختر و پسر باز شود.
      نقاط قوت و توانایی های ادارۀ محلی غور را  بهتر از پیش شناسایی و مورد استفاده قرار دهد .
به ظرفیت سازی نقاط ضعف اقدام عملی صورت گیرد
      ادارات که بودجۀ انکشافی را طی (9) گذشته مسترد کرده اند ، مورد باز پرس قرار داده تا خلا ها و ضعف ها برملا شود و در پُر کاری خلا ها اقدام عملی صورت گیرد.
      مدیران ادارۀ محلی  با ادب و اخلاق اداره  و حسابدهی آشنا شوند.
      توانایی های کمیتۀ انکشافی را ارزیابی نموده و در گام نخست در روش  کار کمیته تجدید نظر صورت گیرد .

 
وجایب مردم در برابر حکومت و جامعه :

   به قدر توان و امکانات در مناطق مختلف که مردم در بستر دریا های غور زنده گی می کنند بند ها و جوی های بزرگ اعمار شود که در تهیه برق های کوچک و آب یاری زمین های زراعتی مثمر واقع می شود ، همچنان پایین آمدن مصارف و قیمت های مواد سوخت و بالا بردن حد اقل عوایید را به دست خواهد داد .
   از گشت و گزار مواشی کوچی ها در املاک شخصی مردم پیشگیری صورت گیرد تا حد اقل مواد سوخت از قبیل هیزم و خار و خاشاک ذخیره شود .
   امنیت جغرافیای غور را کما کان تأمین نمایند .

 
 استفاده از دریا ها بویژه  « هریرود » به قدر ممکن و جلوگیری از گشت و گزار مواشی کوچی ها در جغرافیای غور بالای برنامه های دولت فشار لازم را وارد می کند و موجب تغییرات لازم در طرز دید دولت و جامعۀ جهانی در باب باز سازی و انکشاف این ولایت خواهد شد  .