آرشیف

میسازمت جدازهزاران هزاردرد
فارغ زرنج وجور وجفامیکنم تُرا

ناچاربادودیدۀ خونبار برهمیش
ازقیدِاین زمانه رها میکنم تُرا

خوابت درونِ خاکِ سیاه میدهم بنـاز
تسلیمِ بارگاهِ خدا میکنم تُـــــــــــــرا

دنیاومال وخانه وداراي تُـــــــرا
صرفِ گداودستِ دُعامیکنم تُرا

ای نورِدیده تابه نفسهاي واپسـین
هرلحظه بی بهانه صدامیکنم تُرا

ای چرخ اگرزمانِ توآي به چنگِ من
مانندِ خودشکسته دوتامیکنم تُرا

بعدازقضاوتِ درِ دنیاي حیله گـر
تسلیمِ دادگاهِ خدامیکنم تُـــــرا

تاآنکه قصرِظلمِ تُراریشه کن کنم
سیلِ زاشکِ دیده بپامیکنم تُرا