آرشیف

خدایا ! این چه رازی بود، بکشتی همدیارانــرا؟
گـرفـتـی جــان صــدها بـیـکـس وطفل مسلـمانرا

بـلای افــت بـرف تـو قـبـرسـتـان مـردم شـــــــــد
زمـیـن دیـو سـالـنـگـت، فـرو بـرد آشـنا یـا نــرا

دل صــدهــا اسـیـر داغــدارعـهـد و پیما نــــــــت
گریست و با ز میگرید، هــزاران بـارایـشـانــرا

خــدا یـا! کـشــورمــارا جــزا تـا کـی؟ روا داری
گـرسـنـه سـالـهـا بـودن سزاوارست انسا نـــرا؟

هـمـه قـسـمـت بـدی بـارد به روی سرزمین مــا
بــدی بـاریــدو بـرفـش جـا ن گرفت خیل یتیمانرا

چـه شـد کـه سـرزمـین نیک پنداران به غم افتاد
سـیـه شـد روزگــارتـاوه،  خـورشـید خراسانــرا

جـهـان بـالا شـدو مـا در تـه ی دولا گرفتا ریــــم
هنوز در فکرسخت قشریان هـمـبـنـدو هـمباریـم

یکی گـردیـد نـیـم قـاره ، دنـیـا شـد بهم پیـــــــوند
ولی ما درجـمـاد خـیـل وخـان و زی گرفـتـاریــم

چـنـیـن بـاشـد سـزاوارکـسانـیـکـه چنان بــیـنــنـد
نـه انـدیـشـه، مـثـال کـورهـا در روز شبکاریــم

نــداریـم زنـدگـی مانـند انسان زمان خویـــــــــش
غریب کوه خود باشیم و مـجـنـون  گـنهـگـاریــم

نــدانـیـم خـویـش واز تاریخ کی دادیم بیا دمغـــــز
بدون شک توان گفتن ، خلل در حـافـظـه داریم

هـمـیـشـه پـشت بـر پـا میزنیم فرهنگ دیرینـــــرا
شله در قـولهـای دیـگـران هر با رو صد باریـم

نـجـسـتـیـم لحظـه ی حق را که تا یابیم حقیقت را
نــدانـسـتـیـم راز شــرع و بـنـیـاد طـــریقـــت را

شـناسـیـم گـوهر هستی و پیدا یا که پنها ن است
دمی اندیشه را نیکو، زعـرفـان گـیـر عــزت را

زمـیــن تــابـش خــورشــیــدو مسکـنگاه مـولا نا
چـگـونـه در تـهـی مغــزی فـرو، آورد ذلــت را

خـرد بـنـیـا دو زایـش داشـت درکـوه وبـیا بـا نـش
کـنــون در انتحار جـان میـدهد خیل غـنیمت را

خــدایــا! ایــن بـلاهـا از کجا پیدا وبـــــــر پا شد؟
ندارد قطره ی باران و خـشکـیـدست قیمــت را

غــــریـــوانـگــلان و انــتحــا رو دادو بـــیـــدادی
ببندد راه دانش ، جهل آرد شآن و شـوکـــت را

نــه جــا نــدادن دراین بهمن بود آخـــر کا رمــــا
بـریـدن سـرشـده رسـم جهالـت افـــتـخــا ر مـا

یـکـی رهـبـر دیـگـر پیرو یکایک در قفا باهـــــم
بـیـنـدازند رای خویــش، کـرزی است یـا رمـا؟

بـدسـت خـویـش خـودرا بـا تـبـاهی همنواسازیـم
تبهکاران تاریخ بازگــردد، چـیـــسـت عـار ما!

بـه جـای اصـل مــا هردم نگاه برفرع میداریــــم
تـحــول در امـورآغــاز، سیستم هســت کار ما

دو روزه چـوکــی وبـالا نشینی اعـتبارش چیست               بگو وراســـتی کـن نـزدمـردم، یـا ر غـا رمــــا
یـکـی طـالـب ، دیگـربـا حزب اسلامی وبا کرزی               نها ده خویش را پیوندو با اهرمنا ن هـــــم پی
دیـگــربـا خـود فروشی پیشی داردهمقطارانــــرا               نوای گنگ وی کی میـــــرسد با پاکـیی آن نی؟
هـمـه دیـدنـدو مـاهـم شاهد آن شا هراه بودیــــم               ندیدیم یک سراز آن رهبران بـا چـهـرهء پرمی
شـعــار مــردمـــی ومـردم آبــادی بــود اســـبـاب               که تـا لانـدی پلوو قورمه باشد در طبــق با وی
شرم با دا مسلمانرا ، مسلما ن گشنه گر خوابـد               نـه حـج بـاشد روا ونی نما زش در قبول هـــی
بود ســرنــا مـه ی  گـفـتـا راهـل دیـنـمــداریـــهـا              عدالت پـیـشه بـاشد، دادگاه نیــــکی را از کـــی
حــجــازوریـگـهـای سوزش فکرو خیــــــــا ل ما             هزاران سا ل تـکـرار است در پـیـونـدو بـا ل ما
شعا روگفتن وناصحی تاکی سود خـواهد داشت؟             عمل در کار بـاشـد تـا نـشا ن آیــد بـه  حـا ل مـا
شکمهای گرسنه نا ن میخواهد  بدان کـــرزی !              وگــرنـه دسـتـهـا بـا لا شود، در فصل و سال ما
چنین گا ه است امروز تا عدالت جا بجا گـــــردد               فریب وچا ل ونیرنگت نــدارد چـسـپ  خـا ل مـا
بـیــامـرزی خـدا یـا رفـتـه گا ن بیشه ی سالنگ
هـمــه جــا نــدادگــا ن بـهـمـن تـوفـنـده سال مـا
 
 

      کی= کیانیها..ودستهای بالا مراد از دعای است که از دست رهبران ضد عدالت به پیشگاه خداوند بلند میشود تا از شراین مسولین بی اراده ودر عین حا ل تصادفی ، مردم در اما ن باشند؛ ایدون وآمین !