آرشیف

ای باغبان!
میبینی که،
ثمره زحمت ات توسط زاغ وزغن ،
به تاراج میرود.
درختان نوپا چشم براه تواند،
از گرد و خاک بر روی گل ها بیزارند،
که باران بباری 
وسرو صورت شان را روشن نمایی
نهال های پر برت به یاد تو خشکیده اند،
گل های نوباوه بی تو 
نمای تبسم را از یاد زدوده اند.
ای باغبان!
همه هستی باغ در فراق تو
در سوگ بی پایان نشسته اند،
اگر تو نمییایی بدل ات را روان کن.
اگر باغبان همرنگت از دریچه باغ سر نزند،
بر و باره باغ را وارسی نکند،
بدون شک،ه
باغ میخشکد
ووجودش برباد میرود.
دمی از آن بالاها ،ازآن ملکوت ها
به افسرده گی گیاهان باغ نظر انداز،
لحظه یی درختان نیمه افراشته را 
ببین،
که در نبود تو مویه میکنند
ومحزون اند.
بیاد تو شقایق باغ 
توان خنده را از یاد برده است،
جل وزغ بر گلونش فشار مییاورد،
جامه غوک بر گردنش حلقه انداخته است.
ای باغبان!
بی تو دیگر،
نه مذاق وسروری 
نه جمع و جوری
نه تنی جوری 
در باغ دیده میشود.
درختان میگریند،
از ضیاع اشک ،
بهارشان به خزان گذر کرده.
باغ سراسر بی تو
افسرده وپژمرده است.
ای باغبان! 
ترا قسم ،
به برکت روان پاکت ،
بدیلی دیگر بفرست هم مانند خود،
که سرور باغ بار دیگر احیا شود
وجمع و جوش شرفه آب
گل های تازه و غنچه های شباب
سوسن وشقایق وگلاب
در حریم رستاخیز سر از نو جلوه کنند
و باغ بار دیگر 
موسم همیشه خزان را 
از حافظه اش دور سازد
وحلول بهار را سراز نو 
جشن گیرد.
***************
هشدار! 
ای باغبان!
ای رستم آخر زمان،
ای ناجی افغانستان،
ای قهرمان
دیر شد،تاراج باغت
درحریم خاوران.

نوشته شده: توسط رحمت الله روند.

مسکو ۹ سپتمبر ۲۰۱۳