آرشیف

تـو که افسوس می خوری هـر روز
چون ضمیرت گرفت ماه شده است
جـز مـن آدم یـخن پـــــــــــــاره
انحـصارم دل گـــدا شـده اسـت
………………………………

دل من آب میشود هر روز
که تو از آسمان نمی آیی
و چقدر خواب میشود هر روز
که به وقت و زمان نمی آیی
……………………………….

من غلامت شده ام٬ تو هم غلام می باش
انزوای که دل است ٬ نه انـزوای دی باش
……………………………….

تو یـرایم بهشت میبخشی
مـن تمنای دوزخ ات دارم
و تو این سرنوشت میبخشی
من هوای کبوتر ات دارم

……………………………….

کاش انسان تازه ی بودی
تا شقایـق ترا رقم میزد
از بهشت ات کتاب نیمایی
از گناه ات زماته دم میزد
………………………………