آرشیف

به تازه گی ها چهارتن از هنرمدان خوب کشور، در غربت، غزل معروف فارسیِ زنده یاد عاصی را آهنگ ساختند.  این آهنگ پس از پخش مورد هجوم کج اندیشان واقع شد و بر آن اتهام تعصب و زبان پرستی زدند.

این حقیر غزل زیر را برای حمله بر این تعصب ورزان سروده ام تا مکرر شود.
 
  فارسی

  دردِ مرا توخوانی اگر باز،  فارسیست
شیرین تر از شیرینیِ هر راز، فارسیست
مانده اگر عذوبتِ شعر و سخن هنوز
آن شعر و بیتِ هیمنه افراز، فارسیست
کو آسمان که بال زنم تا سر افق
اینگونه یی که دامنِ پرواز، فارسیست؟
از"بیشه های زرد" برون تا به "ارض روم"
آهنگِ زنده گانِ سرافراز، فارسیست
زانسویِ کوچه هایِ سمرقند تا به هند
واگویه هایِ لحظة دمساز، فارسیست
پنهان نمیشود سخنِ حافظ از چه رو
کاو را به هر زمانه چو غماز، فارسیست
تاجیکی و دری،  و یا پارسی،  همه
نامیست و پر ز حکمت  و اعجاز، فارسیست
معنایِ عشق را تو اگر فهم می کنی
درشعر قافیت گرِ  این ناز، فارسیست
عز وشکوه وفرِ  همایون و دادِ مهر
دارد،  و، وه، چه  هیمنه انداز،  فارسیست
گنجشک ها به دامنة کوه می پرند
و این چرخ را پرندة شهباز،  فارسیست
کوته کنم سخن به سخن فهم اینقدر:
گویایِ فهم با همه ایجاز، فارسیست

حمل 1388